Yudaiaans Nieuwsblad

Dit weekend stond in het teken van de superhelden. Vrijdagavond mocht Batman in zijn "Bat" over het scherm zweven in de zeer geslaagde film "The Dark Knight Rises" en gisteren was het de beurt aan "The Amazing Spider-Man". Bij deze laatste film vreesde ik een flauwe herkauwing van de eerste films met Tobey Maguire, maar ik moet toegeven dat deze versie veel meer diepgang bevatte dan de vorige spidermanfilms. Er viel ook meer humor te ontdekken in het web van actie. De acteerprestaties van Andrew Garfield zijn daar niet vreemd aan. Superhelden hebben me trouwens altijd al gefascineerd. Deze bewondering begon al toen ik klein was. Toen had ik een grote bewonderig voor de onzichtbare kabouters die in 'Hotel Mama' het eten op tafel toverden of met hun magische tools alles stofzuigden zonder dat ik het zag. Ongelooflijk! Doorheen de jaren zijn er alleen maar superhelden bijgekomen. Naast de bovenvermelde Spiderman en Batman verdient ook Onslow uit de s

Mijn respect voor het onderwijzend personeel kan je vergelijken met het eindeloze melkwegstelsel. Ik mag er gewoon niet aan denken dat ik elke dag voor een stel ongeïntereseerde acné-varkens zou moeten staan die bij alles wat je vraagt een scheve snuit trekken en denken dat het leslokaal een tribune is om hun 15 minutes of fame op te eisen. Ik zou vermoedelijk al na de eerste werkdag een dubbele burn-out hebben en een zak prozacpillen al knarsetandend naar binnen hebben gespeeld. De reden dat ze lijfstraffen hebben afgeschaft ontgaat me dan ook volledig.Dit gevoel werd nog eens aangewakkerd bij het zien van de film Detachment. Adrien Brody speelt Henry Barthes, een interimleerkracht die de gaten opvult van ziekgevallen docenten. Op een bepaald moment komt Barthes in een middelbare school terecht vol gepropt met probleemjongeren en gebouwd met bakstenen van onverschilligheid. De schooldirectrice lijkt op de vleesgeworden miss Krabappel uit 'The Simpsons' die de teugels over

Het gebeurt niet vaak dat ik twee keer naar dezelfde film ga kijken in de bioscoop. Die eer is in het verleden enkel weggelegd geweest voor 'The Lord of the Rings' trilogie. Sinds eergisteren kan er nog een film aan dit korte lijstje worden toegevoegd: The Hunger Games . Het was eerder toevallig dat ik de dolle avonturen van Katniss Everdeen opnieuw beleefde, maar het concept van de film spreekt me nu eenmaal ontzettend aan. In een verre toekomst moeten de districten van een land elk jaar één jongen en één meisje naar The Hunger Games sturen, een morbide spel waarbij jongeren elkaar uitmoorden. Er mag slechts één winnaar overblijven. Als kers op de taart wordt het spectakel live uitgezonden en moeten de bewoners er verplicht naar kijken. Het Beloofde Land van Ooit Het concept lijkt futuristisch, maar als je er even bij stilstaat opent het concept best perspectieven voor de problemen in onze huidige samenleving. Zo worstelen alle regeringen die ik al heb gekend sinds mijn

Proficiat! Als u deze boodschap leest betekent dit dat u tot de gelukkige winnaars behoort. Sinds de vakbonden bij Bekaert hadden beslist om mensen op 52 jaar op brugpensioen te laten gaan, zaten we even met een mathematisch probleem. De gemiddelde pensioenleeftijd moet immers 65 jaar zijn en daarom heeft het ministerie van Pensioenen gevraagd om een lotterij te organiseren en u bent bij de gelukkige winnaars. "Wat heb ik gewonnen," hoor ik u al denken in uw bovenste kamer. Wel, u mag tot uw 78 werken om het gemiddelde terug in evenwicht te brengen. Fantastisch toch. Het spreekt voor zich dat we kleine aanpassingen zullen laten uitvoeren op uw werk om u optimaal te laten genieten van uw prijs. Zo zullen uw mails automatisch in Times New Roman lettertype 45 worden afgedrukt, zullen uw koekjes voor bij de koffie worden voorgeknabbeld door Poolse importsecretaresses, voorzien we in Ikea-looprekjes en is een extra siësta van 15 minuutjes een vast onderdeel van uw nieuw arbeid

Toen God de Vader op de 8e dag het kijkkastje schiep, stak hij er naast de afstandsbediening ook de opdracht bij dat het ding op een zinvolle manier zou worden gevuld. Blijkbaar is dat laatste gegeven doorheen de geschiedenis verloren gegaan en drukt ondergetekende nog maar sporadisch de aanzetknop van de televisie in. Blijkbaar ben ik niet de enige want in de Verenigde Staten zitten de televisiestations met de handen in haren door een ongeziene daling in de kijkcijfers. Deze week heb ik mezelf echter nog eens overhaald om naar het VT4-programma 'Komen Eten' te kijken. Ik had gedacht dat we met Lesey-Ann Poppe, het meest hersenloze neukpopje dat mijn beeldscherm ooit heeft gesierd, alles hadden gehad, maar blijkbaar niet. God de vader had precies nog wat roze relnichtenpoeder over en schiep Glenn. Daar waar holebi's al jaren vechten tegen vooroordelen en negatieve beeldvorming, vormde deze adoptiezoon van Jimmy B juist de überrelnicht die zijn handjes nog meer laat wa

Lieve Electrabel, Ik weet niet goed hoe ik je het moet zeggen, maar het is gedaan tussen ons. We hebben het goed gehad samen, dat geef ik toe. Toen ik als zestienjarige bleef slapen bij een vriendin en 's nachts door desorientatie in de slaapkamer van haar ouders belandde, schiep jij het licht waardoor de moeder half gillend wakker werd. Toen ik me vorig jaar tijdens een winteravond uit de wagen van mijn ex sloot met al mijn sleutels en iphone nog in de wagen, zorgde jij ervoor dat de telefooncel haar werk kon doen. En ja, je hebt je tekortkomingen, maar wie heeft er nu nog niet een tijd vast gezeten in een lift of in een restaurant in het donker moeten eten. Niemand is perfect! De laatste weken heb je echter op mijn hart getrapt en je gedragen als een goedkope slet. Toen je door je vader onlangs werd gevraagd om niet zo hoog van de toren te blazen, vond je het tegen beter weten in per sé nodig om je zelf hoger te prijzen dan je waard bent. Zelfs toen papa Johan kwaad op de

Net zoals een auto een jaarlijks onderhoud nodig heeft bij de garage, zo heeft ook het menselijk lichaam af en toe eens een (medische) beurt nodig. Aangezien het reeds een tijdje geleden was dat ik nog eens een wachtkamer van binnen had gezien en een beetje last had van een lage bloeddruk, leek het moment aangebroken om mijn kathedraal van een lijf te onderwerpen aan een check-up. Daar waar ik vroeger moest bellen om een afspraak te maken bij mijn arts, moest ik nu online registreren en mijn geprefereerde uur aanduiden. Van een overvolle wachtkamer vol lelijke oude snotterende mensen of krijsende babies die de trommelvliezen uit elkaar scheuren was geen sprake meer. Ik moest amper 3 minuten wachten en was direct aan de beurt.   De bloeddruk was zoals gedacht laag. Een familiekwaal die buiten een bij momenten licht gevoel in de bovenkamer geen nadeel oplevert. Voor alle zekerheid werd er wat bloed afgenomen. Zoals het een John Rambo betaamt liet ik geen kick toen de vlijmscherpe

Wat zou ik er alles voor hebben om voor één dag te beschikken over superkrachten. Vermoedelijk zou ik er al een dag over moeten nadenken welke krachten ik zou willen: onzichtbaar worden, door muren lopen of het lezen van de gedachten van vrouwen. Het laatste zou mij en de mensheid al enorm helpen, maar uiteindelijk zou ik toch kiezen voor telekinetische krachten . Om al een klein beetje voorbereid zijn voor de dag waarop deze kracht onverwachts in mijn brievenbus zou vallen, ging ik al wat inspiratie op doen bij de film Chronicle . De film gaat over drie Amerikaanse 'high school teenagers' die in aanraking komen met een buitenaardse materie en daardoor onverwachts beschikken over telekinetische krachten. Ze kunnen bovendien niet alleen voorwerpen verplaatsen maar ook zichzelf. Het zou op het eerste zicht een superhandig middel zijn om de files te vermijden. Wat echter onschuldig begint als spielerei mondt al snel uit in pure waanzin waarbij één van de jongeren deze kracht ond

Op welke manier zou ik aan mijn einde komen? Zal het gebeuren tijdens het helpen oversteken van een oud onschuldig vrouwtje, het verslikken in een hostie of tijdens het doktertje spelen in een plaatselijk kasteel. Als ik de diëtiste mag geloven die vandaag een lezing kwam geven op de Vlerick Management School over gezonde voeding, zal het in mijn geval moord zijn, moord met voorgesmeerde rade. Ik ben niet goed bezig. Dinsdag ben ik nog gaan eten met vrienden in 'Amadeus' in het Patershol te Gent, woensdag in ' De Vitrine ' in de Gentse hoerenbuurt en zaterdag wordt één of ander Antwerps restaurant aangesneden. Het zijn allemaal restaurants om de vingers bij af te likken, maar totaal niet in lijn wat de voedingsdeskundige vandaag aanraadde. Als het aan haar lag zou ik elke dag 's ochtends bruin brood met water, yoghurt en een banaan moeten eten. Ik was verbaasd dat er geen geroosterde kakkerlakken in haar menu stonden. Mijn ontbijtritueel ziet er immers wel een

Wat moet het leven van een zwerver toch mooi en eenvoudig zijn. Je interieurkeuze is beperkt tot de beschikbare dozen die je aantreft op straat en bovendien kan je dagelijks kiezen wie je nieuwe buren worden. Ook aan dure verluchtingssystemen en overbetaalde EPC-rapporten heb je dan geen boodschap meer. Aangezien ik minder geluk heb in het leven en twee jaar geleden een huis heb gekocht, ben ik wel een beetje verplicht om de 'Yudai Mansion' deftig aan te kleden. Een deel van het budget zal alvast naar Ikea gaan. De broodkruimels van het budget die dan nog overschieten wil ik spenderen aan enkele eyecatchers voor in mijn woonst. Ik hoopte gisteren op de interieurbeurs ' A City Life ' te Antwerpen alvast wat inspiratie op te doen, maar kwam eerder van een kale reis terug. Ik had het gevoel dat er op de begrafenis van Whitney Houston meer leven en inspiratie zat en zwart van het volk zag het evenmin. Ik heb hooguit twee ideetjes opgedaan. Het eerste was ' book hoo

Daar waar het Kinepolis-personeel me vorige week bijna in allerijl moest reanimeren door de comaverwekkende film ' The Darkest Hour ', was er deze keer minder interventie nodig. 'The Girl with the Dragon Tattoo' is dan ook een succesvolle remake van de Zweedse film ' Män som hatar kvinnor ' [ trailer ] (Mannen die vrouwen haten) naar het boek van Stieg Larsson. De regie is in handen van één van mijn favoriete regiseurs David Fincher, die al bewezen heeft met 'The Social Network', 'Panic Room' en 'Se7ven' hoe je het publiek aan je cinematografische lippen laat hangen. Ondanks het feit dat film 158 minuten duurt verveelt deze geen seconde en dat komt doordat er verschillende verhaallijnen  evenwichtig door elkaar zijn geweven. Het is wel aan te raden om je kleine mannen thuis te laten om bepaalde lastige vragen over handboeien en metalen seksspeeltjes achteraf te vermijden! Zoals dat steeds gebruikelijk is worden er voor de aanvang va

We zijn amper twee weken verder in het nieuwe jaar en de wereld is nu al half om zeep. Het gaat met name zeer slecht met de goede zeden in de media. Je kan geen magazine openen, geen website bezoeken of geen journaal bekijken of er plakt bijna een tepel tegen je netvlies. Ofwel zal de aarde vergaan door een zonnestorm (zie blogpost: Het 2011 museum ) ofwel wacht ons hetzelfde lot als Sodom en Gomorra, de steden die God de vader in hoogsteigen persoon van de kaart kegelde met een paar stenen bowlingballen. Zo zijn er reeds zeven naaktincidenten die me gedurende de eerste twee weken van 2012 opvielen. 1. Het Facebook-incident Deze ochtend wees mijn collega op het feit dat Facebook steeds polst naar de reden waarom je een account afsluit. Webnerds kunnen deze feedback dan gebruiken om het platform toegankelijker te maken. Nu staat daar blijkbaar ook als antwoord tussen "te weinig tetten" en ik dacht eerst dat dit een grap was, maar mijn collega heeft het getest en het staa

Het is niet steeds eenvoudig om een nieuw logo uit je mouw te schudden, vraag dat maar aan de jongens en meisjes van Gap . Groen lanceerde deze week haar nieuwe huisstijl en toegegeven, het logo lijkt toch verdacht veel op dat van Groupon en ook de baselines zouden verre verwanten kunnen zijn. Misschien moeten we het zien als een vorm van recycling? Wie de vijf verschillen - ik vrees dat we zelfs niet zo ver gaan geraken - kan opsommen wint alvast een groene fluostift. Het kan ook een appelblauwzeegroen exemplaar worden, dat valt nog te Besien! Update : Blijkbaar is er nog een opvallende gelijkenis tussen het logo van Groen en dat van Armoede is een Onrecht. En daarmee is de code volledig gekraakt hoe het logo van Groen werd in elkaar geknutseld. Laat ons hopen dat ze er niet al te veel voor betaald hebben. Update 2 : Ondertussen is uitgelekt dat reclamebureau Salvo.be - dat instond voor de creatie - werd uitbetaald in bloemkolen, wortels en nestkastjes. Daarmee wordt het ge

Indien ik terug in de tijd zou kunnen reizen, ik zou de uitvinder van de film als bedanking urenlang een welgemikte tong kunnen draaien. Cinema heeft me al van kindsaf enorm gefascineerd. Dat was voor mij dan ook de reden om na mijn middelbare school een toegangsexamen te doen bij Sint-Lucas. De toegangsproef was helaas niet echt succesvol te noemen en uiteindelijk is ondergetekende in een academische omgeving gesukkeld. De filmmicrobe heeft me echter nooit losgelaten. Elke week tracht ik dan ook één film te zien in de zalen. Vorig jaar behoorde ' Super 8 ' [ trailer ] tot één van mijn favoriete films, niet toevallig een film over buitenaards leven, een thema dat steevast het filosofisch "zijn we hier alleen" gedeelte in mijn hersenpan activeert. Het is in dergelijke films vooral steeds boeiend om te zien hoe ze de buitenaardse wezens voorstellen. Misschien was dit wel de hoofdreden dat mijn eerste film voor 2012 ' The Darkest Hour ' werd. Aliens voorstel

Indien Jezus onlangs was geboren dan had de messias het bezoek van de driekoningen ferm op zijn goddelijke buik mogen schrijven. De kans was reëel dat Caspar, Melchior en Balthasar naar de Ikea te Wilrijk waren afgezakt om te profiteren van de grote uitverkoop. Er wordt immers een nieuwe Ikea-vestiging gebouwd op enkele meters van het huidige filiaal.Omdat zot zijn geen zeer doet - ook niet in het nieuwe jaar - liet ondergetekende zich eveneens verleiden om mee te gaan. Noord-Korea was vermoedelijk een liefdevol vakantie-oord in vergelijking met de taferelen in de Wilrijkse Ikea-vestiging. De kerstsfeer met de boodschap van liefde en verdraagzaamheid leek wel volledig gedemonteerd in een rommelbak te liggen. Het begon al bij de inkom. Kooplustige zondaars leken wel als uitgehongerde bizons in elkaars nek te blazen en konden bijna niet wachten om de Ikea-vestiging te bestormen. Toen de deuren eindelijk open gingen ervaarde ik het gevoel dat sardines in blik al jaren ondergaan. Eenmaal

We schrijven het jaar 2021. De aarde moet nog steeds bekomen van de talrijke zonnestormen die onze blauwe planeet gedurende tien jaar hebben geteisterd. De eerste grote uitbarsting kwam er in december 2012. Technologie en vooruitgang werden als een kaartenhuisje van tafel geblazen. Alle elektronica ter wereld werd met een vingerknip evenveel waard als oud ijzer. Vliegtuigen werden als vliegen tegen de grond gemept, tablets werden gereduceerd tot duurbetaalde en nutteloze dienbladen en social media goeroes transformeerden in clochards die nog meer onzin uitkraamden dan tevoren.... lees verder via Issuu of in pdf . Download in pdf