Doorgaan naar hoofdcontent

De Nutella moord





Op welke manier zou ik aan mijn einde komen? Zal het gebeuren tijdens het helpen oversteken van een oud onschuldig vrouwtje, het verslikken in een hostie of tijdens het doktertje spelen in een plaatselijk kasteel. Als ik de diëtiste mag geloven die vandaag een lezing kwam geven op de Vlerick Management School over gezonde voeding, zal het in mijn geval moord zijn, moord met voorgesmeerde rade.

Ik ben niet goed bezig. Dinsdag ben ik nog gaan eten met vrienden in 'Amadeus' in het Patershol te Gent, woensdag in 'De Vitrine' in de Gentse hoerenbuurt en zaterdag wordt één of ander Antwerps restaurant aangesneden. Het zijn allemaal restaurants om de vingers bij af te likken, maar totaal niet in lijn wat de voedingsdeskundige vandaag aanraadde. Als het aan haar lag zou ik elke dag 's ochtends bruin brood met water, yoghurt en een banaan moeten eten. Ik was verbaasd dat er geen geroosterde kakkerlakken in haar menu stonden. Mijn ontbijtritueel ziet er immers wel een beetje anders uit.

Toastjes met choco en koffie sieren 's ochtends de ontbijttafel. Niet zomaar choco, Nutella-choco. Ik denk dat als je alle potten Nutella bij elkaar zou zien die ik ooit heb leeggelepeld, je een heus kasteel zou kunnen bouwen met hoge torens. Het woord Nutella vermelden tijdens de sessie leek echter erger dan de Koran, Bijbel en Torah samen ritueel verbranden. Bij deze weet ik dus met zekerheid hoe ik aan mijn einde zal komen en ik moet toegeven, het is een mooie dood. Er zijn mijns inziens ergere scenario's om de pijp aan Maarten te geven. Ik heb vandaag dan ook onmiddellijk mijn testament veranderd om mijn liefde voor de nutella-pot nog eens extra te onderstrepen. Zo zal iedereen bij mijn begrafenis mini-potjes Nutella krijgen in plaats van hosties en wil ik gecremeerd worden. De as zal vanzelfsprekend bewaard worden in een grote pot Nutella. Moge hij rusten in Choco...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Logo Groupon versus nieuw logo Groen

Het is niet steeds eenvoudig om een nieuw logo uit je mouw te schudden, vraag dat maar aan de jongens en meisjes van Gap . Groen lanceerde deze week haar nieuwe huisstijl en toegegeven, het logo lijkt toch verdacht veel op dat van Groupon en ook de baselines zouden verre verwanten kunnen zijn. Misschien moeten we het zien als een vorm van recycling? Wie de vijf verschillen - ik vrees dat we zelfs niet zo ver gaan geraken - kan opsommen wint alvast een groene fluostift. Het kan ook een appelblauwzeegroen exemplaar worden, dat valt nog te Besien! Update : Blijkbaar is er nog een opvallende gelijkenis tussen het logo van Groen en dat van Armoede is een Onrecht. En daarmee is de code volledig gekraakt hoe het logo van Groen werd in elkaar geknutseld. Laat ons hopen dat ze er niet al te veel voor betaald hebben. Update 2 : Ondertussen is uitgelekt dat reclamebureau Salvo.be - dat instond voor de creatie - werd uitbetaald in bloemkolen, wortels en nestkastjes. Daarmee wordt het ge

Rise of the Planet of the Apes: gehaaide plagiaat?

Het zal je maar overkomen om heel je leven in een kooi door te brengen. Geen gouden kooi, maar eentje met ijzeren staven en in plaats van een Perzisch tapijt een prikkend bedje van stro. Voor veel testdieren is dat hun toekomstbeeld. Het vormt ook het decor van 'Rise of the Planet of the Apes' [ Trailer ]. Ik kan me eigenlijk nog weinig herinneren van de originele 'Planet of the Apes' films die Hollywood op ons heeft afgevuurd, buiten de legendarische Vrijheidsbeeld-scène , ludiek overgedaan door The Simpsons . Het uitgangspunt van deze nieuwe apenfilm is de zoektocht naar het wondermiddel tegen Alzheimer. De proefkonijnen van dienst om dit middel te testen zijn - hoe kan u het toch zo goed raden - een stel apen. Het enige nadeel van dit wondermiddel is dat het de apen slimmer maakt. Vervang de apen door haaien en het stro door water en u krijgt direct het scenario van Deep Blue Sea . De paralellen zijn immers frapant: opgesloten dieren, de zoektocht naar het ultieme

Relnichtenpoeder in Komen Eten

Toen God de Vader op de 8e dag het kijkkastje schiep, stak hij er naast de afstandsbediening ook de opdracht bij dat het ding op een zinvolle manier zou worden gevuld. Blijkbaar is dat laatste gegeven doorheen de geschiedenis verloren gegaan en drukt ondergetekende nog maar sporadisch de aanzetknop van de televisie in. Blijkbaar ben ik niet de enige want in de Verenigde Staten zitten de televisiestations met de handen in haren door een ongeziene daling in de kijkcijfers. Deze week heb ik mezelf echter nog eens overhaald om naar het VT4-programma 'Komen Eten' te kijken. Ik had gedacht dat we met Lesey-Ann Poppe, het meest hersenloze neukpopje dat mijn beeldscherm ooit heeft gesierd, alles hadden gehad, maar blijkbaar niet. God de vader had precies nog wat roze relnichtenpoeder over en schiep Glenn. Daar waar holebi's al jaren vechten tegen vooroordelen en negatieve beeldvorming, vormde deze adoptiezoon van Jimmy B juist de überrelnicht die zijn handjes nog meer laat wa