Rise of the Planet of the Apes: gehaaide plagiaat?

Het zal je maar overkomen om heel je leven in een kooi door te brengen. Geen gouden kooi, maar eentje met ijzeren staven en in plaats van een Perzisch tapijt een prikkend bedje van stro. Voor veel testdieren is dat hun toekomstbeeld. Het vormt ook het decor van 'Rise of the Planet of the Apes' [Trailer]. Ik kan me eigenlijk nog weinig herinneren van de originele 'Planet of the Apes' films die Hollywood op ons heeft afgevuurd, buiten de legendarische Vrijheidsbeeld-scène, ludiek overgedaan door The Simpsons. Het uitgangspunt van deze nieuwe apenfilm is de zoektocht naar het wondermiddel tegen Alzheimer. De proefkonijnen van dienst om dit middel te testen zijn - hoe kan u het toch zo goed raden - een stel apen. Het enige nadeel van dit wondermiddel is dat het de apen slimmer maakt. Vervang de apen door haaien en het stro door water en u krijgt direct het scenario van Deep Blue Sea. De paralellen zijn immers frapant: opgesloten dieren, de zoektocht naar het ultieme alzheimer-wondermiddel en de hunkering naar vrijheid.

We mogen echter geen appels met peren of apen met haaien vergelijken. 'Rise of the Planet of the Apes' is in mijn ogen veel beter uitgewerkt dan de haaienfilm van Renny Harlin. Een pratende haai had hier niks aan kunnen veranderen. Je leeft gedurende de film mee met het apenvolkje en indien mijn popcorn kon veranderen in apenootjes, ik had ze zeker naar het scherm gegooid als teken van aanmoediging. Groot applaus voor Andy Serkis die Caesar gestalte gaf [zie ook de making of]. De troostprijs voor acteerprestaties in mineur gaat echter naar Tom Felton. De Harry Potter-acteur mocht in de rol kruipen van sadistische apenverzorger Dodge Landon, maar kon blijkbaar geen geen afscheid nemen van zijn ondermaatste acteerprestatie en onafscheidelijk tovenaarsstokje, hier in de vorm van een stroomstootstok. Gelukkig voor de kijker ontdekt hij al snel dat water en elektriciteit niet samengaan. Tovenaars moeten maar in een andere film de aap uit gaan hangen!