Yudaiaans Nieuwsblad

Everybody needs good neighboors! Met deze gedachte in het hoofd heb ik gisteren voor het eerste officieel kennis gemaakt met de bovenburen en nog enkele andere buurtbewoners. Gastvrouw Suzanne - die officieel stephanie noemt - en gastheer Michael zorgden voor een warm ontvangst. Ik was samen met haar de enige niet-ingenieur in het bonte mannelijke gezelschap. Het begrip knelpuntberoep zou van schaamte in de koelkast kruipen. Ik hoopte deze avond echter vooral te weten te komen van wie de draadloze internetverbinding WIFI 70 is, waar mijn laptop steeds verbinding mee maakt. Blijkbaar surft iedereen van het gebouw via deze altruïstische verbinding en zolang er geen rook uit mijn Acer komt maak ik me ook geen zorgen. Waar ik me wel zorgen om maakte was het saaiheidsgehalte van de strategiedag van gisteren, maar het is zeer goed meegevallen. De plaats van afspraak was Auberge du Pecheur in Sint-Martens-Latem. Mijn blitse Smart Forfour voelde zich tussen de peperdure Ferrari's en Pors

Het lijkt soms op een ware atletiekwedstrijd om zonder besmeurde schoenen mijn werk aan de Reep te Gent te bereiken. Niet zozeer de maniakale autobestuurders zorgen voor deze sportieve uitdaging, maar wel de natuurlijke uitscheidingen van honden. Als ware kunstwerkjes in allerlei vormen en kleuren lijken deze projectielen te zijn ontsnapt uit het SMAK en geëtaleerd op het trottoir. Uit angst de kunstenaars op de tenen te trappen (en mijn eigen tenen te bevlekken) is het elke dag een wedstrijdje hordelopen geworden. Bovendien heb je ook nog mensen die de vorm van een vuilnisbak niet goed kennen en het afval maar op straat laten rondslingeren. Vermoedelijk catalogeren zij hun afval ook niet als afval, maar als expressie van hun levenswijze die ze willen delen met een groot Gents kunstminnend publiek. Zeer vervelend allemaal omdat ik waarschijnlijk een grote cultuurbarbaar ben. Mijn hart vulde zich dan ook met vreugde toen ik vernam dat er opnieuw een grote sensibiliseringscampagne werd