Doorgaan naar hoofdcontent

Dokter iPad


Net zoals een auto een jaarlijks onderhoud nodig heeft bij de garage, zo heeft ook het menselijk lichaam af en toe eens een (medische) beurt nodig. Aangezien het reeds een tijdje geleden was dat ik nog eens een wachtkamer van binnen had gezien en een beetje last had van een lage bloeddruk, leek het moment aangebroken om mijn kathedraal van een lijf te onderwerpen aan een check-up. Daar waar ik vroeger moest bellen om een afspraak te maken bij mijn arts, moest ik nu online registreren en mijn geprefereerde uur aanduiden. Van een overvolle wachtkamer vol lelijke oude snotterende mensen of krijsende babies die de trommelvliezen uit elkaar scheuren was geen sprake meer. Ik moest amper 3 minuten wachten en was direct aan de beurt.  

De bloeddruk was zoals gedacht laag. Een familiekwaal die buiten een bij momenten licht gevoel in de bovenkamer geen nadeel oplevert. Voor alle zekerheid werd er wat bloed afgenomen. Zoals het een John Rambo betaamt liet ik geen kick toen de vlijmscherpe naald zich een baan zocht naar één van mijn snelwegen, alhoewel het een bizar gevoel blijft. “Verdorie, ik heb geen klevertjes van de mutaliteit bij om op de staaltjes te plakken,” antwoordde ik als aangeleerde reflex tegen mijn huisarts. Ik voelde me zoals in een frituur. Je bestelt je frieten en bemerkt dat je geen geld bij je hebt. Gelukkig was dat niet meer nodig. Op de stalen wordt een barcode gedaan die overeenstemt met de digitale aanvraag die rechtstreeks naar het labo gaat. Alle bloedstalen worden blijkbaar op een transportband gelegd en van enige menselijke tussenkomst is totaal geen sprake. De resultaten worden vervolgens automatisch naar de huisarts doorgestraald, op haar iPad dan nog wel.

Het enige wat ik nog steeds niet begrijp is dat medisch bewijs dat je aan je mutualiteit moet bezorgen om je doktersbezoek terugbetaald te krijgen, “het getuigschrift voor verstrekte hulp”. Waarom kan dat niet automatisch zodat je enkel je remgeld hoeft te betalen. Er zullen vermoedelijk nog een paar winters overgaan alvorens ze die papiermolen tot stilstand brengen. Ondertussen heb ik een fles rodebietensap gekocht om mijn bloeddruk te doen stijgen en met effect.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Rise of the Planet of the Apes: gehaaide plagiaat?

Het zal je maar overkomen om heel je leven in een kooi door te brengen. Geen gouden kooi, maar eentje met ijzeren staven en in plaats van een Perzisch tapijt een prikkend bedje van stro. Voor veel testdieren is dat hun toekomstbeeld. Het vormt ook het decor van 'Rise of the Planet of the Apes' [ Trailer ]. Ik kan me eigenlijk nog weinig herinneren van de originele 'Planet of the Apes' films die Hollywood op ons heeft afgevuurd, buiten de legendarische Vrijheidsbeeld-scène , ludiek overgedaan door The Simpsons . Het uitgangspunt van deze nieuwe apenfilm is de zoektocht naar het wondermiddel tegen Alzheimer. De proefkonijnen van dienst om dit middel te testen zijn - hoe kan u het toch zo goed raden - een stel apen. Het enige nadeel van dit wondermiddel is dat het de apen slimmer maakt. Vervang de apen door haaien en het stro door water en u krijgt direct het scenario van Deep Blue Sea . De paralellen zijn immers frapant: opgesloten dieren, de zoektocht naar het ultieme

De Smart van één miljoen

“Het is gebeurd” zou Erik van Looy zeggen. Deze ochtend was ik getuige van een fenomeen waar archeologen binnen duizend jaar nog over gaan spreken. Mijn trouwe Smart Forfour – beter bekend als de pimped Smart Fortwo – heeft de historische kaap van de 100.000 kilometer overschreden. Ik had nooit gedacht dat ik de historische verjaardag zou vieren van mijn plastieken boterhamdoos op vier wielen toen ik hem zes jaar geleden kocht. Hij was toen amper 1 jaar oud en had reeds 13.000 kilometer met het asfalt gespeeld. Het was liefde op het eerste zicht. Voor amper zevenduizend euro mocht ik hem meenemen en sindsdien is de liefde alleen maar gegroeid. Zoals menig andere auto heeft hij heel soms eens een hoest of niesbui, maar rare kuren heeft hij eigenlijk nog nooit gehad. Ok, dit jaar heeft hij een lekke band gehad, maar welke bejaarde heeft er soms geen last van winderigheid? Zo’n zaken moet je met de mantel der liefde afdekken. Vorige maand is hij zonder problemen en steekpenningen door d

Lincoln en de blanke Telenet slavin

“My kingdom for a horse,” moet Richard III als laatste woorden hebben uitgezucht op het slagveld. In mijn geval zou het eerder een blanke slavin zijn in ruil voor mijn Yudaiaans koninkrijk. In mijn mentale schatkamer blijven immers zoveel ideeën en plannen onaangeroerd wegens tijdsgebrek. Een blanke slavin zou een deel van dit tijdsgebrek kunnen compenseren. Koken, stofzuigen of mijn wagen een goede beurt geven. Het zijn maar enkele voorbeelden die al een flinke slok op de borrel zouden schelen. De kans is echter groot dat Lincoln vanuit zijn graf zou herrijzen om mij een paar zombiaanse motten om mijn oren zou geven met zijn hoge hoed. De armse stakkerd had tijdens zijn ambtstermijn van de afschaffing van de slavenarbeid een punt gemaakt en met succes. Zoveel jaar na datum vond Steven Spielberg de heldendaad van Lincoln belangrijk genoeg om er een film van maar liefst 2,5 uur aan te wijden. Afgelopen weekend ben ik naar het epos gaan kijken dat genomineerd is voor 12 oscars. Laat i