Doorgaan naar hoofdcontent

Verleid me verdomme!

Waar zou de mensheid zijn zonder marketing? In de eerste plaats zou dit al betekenen dat ik op zoek zou moeten naar een echte job. Misschien dat ik een aangeboren talent heb voor kantklossen, maar voorlopig is mijn liefde voor het marketingvak nog net iets te groot. De hamvraag die me zo boeit is of marketing een meerwaarde biedt aan het hele economische marktgebeuren. In principe niet. Een wasmachine gaat heus niet witter wassen, een auto rijdt niet sneller of veiliger. Ook voor de ongefortuneerde dames onder ons is dit slecht nieuws. Al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding. Marketing maakt het product ook alleen maar duurder want mensen zoals ik zijn helaas geen liefdadigheidsinstellingen. Erger nog, consumenten worden zwaar in het zak gezet door de marketingboys. Het volgende artikel bewijst dit trouwens. Merken blijven even duur maar de verpakking slinkt of het recept wordt strategisch gewijzigd. Hetzelfde pak fruitsap geeft je een glas minder te drinken dan de week voordien en smaakt meer naar afwaswater dan vers geperste appelsienen. Verborgen inflatie is iets dat me persoonlijk nog niet eerder was opgevallen, maar blijkbaar bestaat het.

Maar marketing geeft het leven ook meer kleur. Winkelcentra zijn paradijzen geworden, een plopsaland voor volwassenen. Producten in allerlei kleuren en combinaties die op onze hersenen inwerken als lsd-pillen. Personeel dat vluchtige sociale relaties met ons aanknoopt alsof we al jaren popsterren zijn. Direct marketingbrieven doen de eenzaten heropleven alsof het liefdesbrieven zijn. Radioreclame spoelt de slechte muziek door die als hete olie in onze oorgaten wordt gegoten. In de bioscoop kan je langer van je geld genieten door de boodschappen die op je worden afgevuurd. Meer actie voor hetzelfde geld. Spam geeft ons een reden om onze mailbox te openen en de euforie te beleven dat iemand ons een mailtje heeft gestuurd. Pagina grote advertenties doen ons een slaak van verluchting blazen dat journalisten de krant niet verder opvullen met deprimerende boodschappen uit het politieke landschap. Billboards en affiches aan bushokjes doen ons even vergeten hoeveel lelijke mensen er toch rondlopen op straat. Zeg nu nog eens dat marketing geen nut heeft. Ik wil verleid worden verdomme!

Reacties

  1. De meerwaarde van marketing aan het economisch gebeuren is zeer reëel en doodéénvoudig: 1 aspirine is onbetaalbaar, 1 post-it is onbetaalbaar, 1 blik cola is onbetaalbaar. De r&d- en productiekosten moeten gespreid worden over een internationale schaal. In comes marketing, die schaalvoordelen mogelijk maakt. Marketing maakt alles nét betaalbaar.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Rise of the Planet of the Apes: gehaaide plagiaat?

Het zal je maar overkomen om heel je leven in een kooi door te brengen. Geen gouden kooi, maar eentje met ijzeren staven en in plaats van een Perzisch tapijt een prikkend bedje van stro. Voor veel testdieren is dat hun toekomstbeeld. Het vormt ook het decor van 'Rise of the Planet of the Apes' [ Trailer ]. Ik kan me eigenlijk nog weinig herinneren van de originele 'Planet of the Apes' films die Hollywood op ons heeft afgevuurd, buiten de legendarische Vrijheidsbeeld-scène , ludiek overgedaan door The Simpsons . Het uitgangspunt van deze nieuwe apenfilm is de zoektocht naar het wondermiddel tegen Alzheimer. De proefkonijnen van dienst om dit middel te testen zijn - hoe kan u het toch zo goed raden - een stel apen. Het enige nadeel van dit wondermiddel is dat het de apen slimmer maakt. Vervang de apen door haaien en het stro door water en u krijgt direct het scenario van Deep Blue Sea . De paralellen zijn immers frapant: opgesloten dieren, de zoektocht naar het ultieme

De Smart van één miljoen

“Het is gebeurd” zou Erik van Looy zeggen. Deze ochtend was ik getuige van een fenomeen waar archeologen binnen duizend jaar nog over gaan spreken. Mijn trouwe Smart Forfour – beter bekend als de pimped Smart Fortwo – heeft de historische kaap van de 100.000 kilometer overschreden. Ik had nooit gedacht dat ik de historische verjaardag zou vieren van mijn plastieken boterhamdoos op vier wielen toen ik hem zes jaar geleden kocht. Hij was toen amper 1 jaar oud en had reeds 13.000 kilometer met het asfalt gespeeld. Het was liefde op het eerste zicht. Voor amper zevenduizend euro mocht ik hem meenemen en sindsdien is de liefde alleen maar gegroeid. Zoals menig andere auto heeft hij heel soms eens een hoest of niesbui, maar rare kuren heeft hij eigenlijk nog nooit gehad. Ok, dit jaar heeft hij een lekke band gehad, maar welke bejaarde heeft er soms geen last van winderigheid? Zo’n zaken moet je met de mantel der liefde afdekken. Vorige maand is hij zonder problemen en steekpenningen door d

Lincoln en de blanke Telenet slavin

“My kingdom for a horse,” moet Richard III als laatste woorden hebben uitgezucht op het slagveld. In mijn geval zou het eerder een blanke slavin zijn in ruil voor mijn Yudaiaans koninkrijk. In mijn mentale schatkamer blijven immers zoveel ideeën en plannen onaangeroerd wegens tijdsgebrek. Een blanke slavin zou een deel van dit tijdsgebrek kunnen compenseren. Koken, stofzuigen of mijn wagen een goede beurt geven. Het zijn maar enkele voorbeelden die al een flinke slok op de borrel zouden schelen. De kans is echter groot dat Lincoln vanuit zijn graf zou herrijzen om mij een paar zombiaanse motten om mijn oren zou geven met zijn hoge hoed. De armse stakkerd had tijdens zijn ambtstermijn van de afschaffing van de slavenarbeid een punt gemaakt en met succes. Zoveel jaar na datum vond Steven Spielberg de heldendaad van Lincoln belangrijk genoeg om er een film van maar liefst 2,5 uur aan te wijden. Afgelopen weekend ben ik naar het epos gaan kijken dat genomineerd is voor 12 oscars. Laat i