Doorgaan naar hoofdcontent

De Côte Voiture (part II)

Dag 3: Salade Nicoise

regen in Nice
"Merde" Dat was het eerste woord dat door mijn hoofd flitste toen ik de gordijnen van het hotel opende. De regen viel met bakken uit de lucht. Het leek alsof de Franse weergoden kilo's ajuinen zaten te pellen en hun tranen de vrije loop lieten gaan. Blijkbaar zijn ze zoveel waterpret niet gewoon aan de Côte d'Azur want de autorit naar Nice leek wel de langste autorit uit mijn geschiedenis. Wat volgens Google Maps amper dertig minuten zou mogen duren, nam meer dan twee uur in beslag. Misschien zat het absurd hoog aantal verkeerslichten daar ook wel voor iets tussen. Was het uiteindelijk de moeite? Buiten de winkels op de Rue Jean Médecin heeft Nice mijns inziens weinig te bieden op een regenachtige dag. Genieten van een salade Nicoise zegt u? Nee bedankt, mijn smaakpapillen krijgen epileptische stuiptrekkingen als ze in aanraking komen met tonijn. Ik kom nog wel eens terug als de zon schijnt!


Dag 4: Jetset op de Croisette

Naar Cannes trekken zonder de bekende Croisette te bezoeken is zoals de Eifeltoren overslaan in Parijs. Wie van mooie jachten houdt krijgt alvast een spontaan luxe-orgasme in de jachthaven. De ene grote schuit ligt er naast de andere te dobberen in de helderblauwe zee. Ze zouden achteraf gezien best passen in mijn achtertuin.

palais des festivals
Wat direct opvalt is het kleine zandstrand waar je hooguit tien Duitse dikke walvissen op een handdoek kwijt kunt. Bepaalde chique hotels hebben daarom vermoedelijk zelf een kleine aanlegsteiger gebouwd waar je voor amper 500 euro als een sardine in blik in de zon mag bakken. Naast deze en andere fijne vleeswaren worden de ogen ook opengetrokken door de kunstwerken van Laurence Jenkell op de Croisette. 55 vlaggen in de vorm van snoepjes versieren de Croisette. De Belgische vlag moet zich ergens in de nabijheid van het 'Palais des Festivals" bevinden maar ondergetekende kon deze nergens bespeuren. Misschien wordt dit snoepje later vervangen door een Luikse wafel en een Gentse vlaai. De verfilming van de Belgische politiek zou m.i. alvast de Palme d'Or opleveren voor tragiekomedie van het jaar.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Logo Groupon versus nieuw logo Groen

Het is niet steeds eenvoudig om een nieuw logo uit je mouw te schudden, vraag dat maar aan de jongens en meisjes van Gap . Groen lanceerde deze week haar nieuwe huisstijl en toegegeven, het logo lijkt toch verdacht veel op dat van Groupon en ook de baselines zouden verre verwanten kunnen zijn. Misschien moeten we het zien als een vorm van recycling? Wie de vijf verschillen - ik vrees dat we zelfs niet zo ver gaan geraken - kan opsommen wint alvast een groene fluostift. Het kan ook een appelblauwzeegroen exemplaar worden, dat valt nog te Besien! Update : Blijkbaar is er nog een opvallende gelijkenis tussen het logo van Groen en dat van Armoede is een Onrecht. En daarmee is de code volledig gekraakt hoe het logo van Groen werd in elkaar geknutseld. Laat ons hopen dat ze er niet al te veel voor betaald hebben. Update 2 : Ondertussen is uitgelekt dat reclamebureau Salvo.be - dat instond voor de creatie - werd uitbetaald in bloemkolen, wortels en nestkastjes. Daarmee wordt het ge

Rise of the Planet of the Apes: gehaaide plagiaat?

Het zal je maar overkomen om heel je leven in een kooi door te brengen. Geen gouden kooi, maar eentje met ijzeren staven en in plaats van een Perzisch tapijt een prikkend bedje van stro. Voor veel testdieren is dat hun toekomstbeeld. Het vormt ook het decor van 'Rise of the Planet of the Apes' [ Trailer ]. Ik kan me eigenlijk nog weinig herinneren van de originele 'Planet of the Apes' films die Hollywood op ons heeft afgevuurd, buiten de legendarische Vrijheidsbeeld-scène , ludiek overgedaan door The Simpsons . Het uitgangspunt van deze nieuwe apenfilm is de zoektocht naar het wondermiddel tegen Alzheimer. De proefkonijnen van dienst om dit middel te testen zijn - hoe kan u het toch zo goed raden - een stel apen. Het enige nadeel van dit wondermiddel is dat het de apen slimmer maakt. Vervang de apen door haaien en het stro door water en u krijgt direct het scenario van Deep Blue Sea . De paralellen zijn immers frapant: opgesloten dieren, de zoektocht naar het ultieme

Relnichtenpoeder in Komen Eten

Toen God de Vader op de 8e dag het kijkkastje schiep, stak hij er naast de afstandsbediening ook de opdracht bij dat het ding op een zinvolle manier zou worden gevuld. Blijkbaar is dat laatste gegeven doorheen de geschiedenis verloren gegaan en drukt ondergetekende nog maar sporadisch de aanzetknop van de televisie in. Blijkbaar ben ik niet de enige want in de Verenigde Staten zitten de televisiestations met de handen in haren door een ongeziene daling in de kijkcijfers. Deze week heb ik mezelf echter nog eens overhaald om naar het VT4-programma 'Komen Eten' te kijken. Ik had gedacht dat we met Lesey-Ann Poppe, het meest hersenloze neukpopje dat mijn beeldscherm ooit heeft gesierd, alles hadden gehad, maar blijkbaar niet. God de vader had precies nog wat roze relnichtenpoeder over en schiep Glenn. Daar waar holebi's al jaren vechten tegen vooroordelen en negatieve beeldvorming, vormde deze adoptiezoon van Jimmy B juist de überrelnicht die zijn handjes nog meer laat wa