Dag 3: Salade Nicoise
"Merde" Dat was het eerste woord dat door mijn hoofd flitste toen ik de gordijnen van het hotel opende. De regen viel met bakken uit de lucht. Het leek alsof de Franse weergoden kilo's ajuinen zaten te pellen en hun tranen de vrije loop lieten gaan. Blijkbaar zijn ze zoveel waterpret niet gewoon aan de Côte d'Azur want de autorit naar Nice leek wel de langste autorit uit mijn geschiedenis. Wat volgens Google Maps amper dertig minuten zou mogen duren, nam meer dan twee uur in beslag. Misschien zat het absurd hoog aantal verkeerslichten daar ook wel voor iets tussen. Was het uiteindelijk de moeite? Buiten de winkels op de Rue Jean Médecin heeft Nice mijns inziens weinig te bieden op een regenachtige dag. Genieten van een salade Nicoise zegt u? Nee bedankt, mijn smaakpapillen krijgen epileptische stuiptrekkingen als ze in aanraking komen met tonijn. Ik kom nog wel eens terug als de zon schijnt!
Dag 4: Jetset op de Croisette
Naar Cannes trekken zonder de bekende Croisette te bezoeken is zoals de Eifeltoren overslaan in Parijs. Wie van mooie jachten houdt krijgt alvast een spontaan luxe-orgasme in de jachthaven. De ene grote schuit ligt er naast de andere te dobberen in de helderblauwe zee. Ze zouden achteraf gezien best passen in mijn achtertuin.
Wat direct opvalt is het kleine zandstrand waar je hooguit tien Duitse dikke walvissen op een handdoek kwijt kunt. Bepaalde chique hotels hebben daarom vermoedelijk zelf een kleine aanlegsteiger gebouwd waar je voor amper 500 euro als een sardine in blik in de zon mag bakken. Naast deze en andere fijne vleeswaren worden de ogen ook opengetrokken door de kunstwerken van Laurence Jenkell op de Croisette. 55 vlaggen in de vorm van snoepjes versieren de Croisette. De Belgische vlag moet zich ergens in de nabijheid van het 'Palais des Festivals" bevinden maar ondergetekende kon deze nergens bespeuren. Misschien wordt dit snoepje later vervangen door een Luikse wafel en een Gentse vlaai. De verfilming van de Belgische politiek zou m.i. alvast de Palme d'Or opleveren voor tragiekomedie van het jaar.
"Merde" Dat was het eerste woord dat door mijn hoofd flitste toen ik de gordijnen van het hotel opende. De regen viel met bakken uit de lucht. Het leek alsof de Franse weergoden kilo's ajuinen zaten te pellen en hun tranen de vrije loop lieten gaan. Blijkbaar zijn ze zoveel waterpret niet gewoon aan de Côte d'Azur want de autorit naar Nice leek wel de langste autorit uit mijn geschiedenis. Wat volgens Google Maps amper dertig minuten zou mogen duren, nam meer dan twee uur in beslag. Misschien zat het absurd hoog aantal verkeerslichten daar ook wel voor iets tussen. Was het uiteindelijk de moeite? Buiten de winkels op de Rue Jean Médecin heeft Nice mijns inziens weinig te bieden op een regenachtige dag. Genieten van een salade Nicoise zegt u? Nee bedankt, mijn smaakpapillen krijgen epileptische stuiptrekkingen als ze in aanraking komen met tonijn. Ik kom nog wel eens terug als de zon schijnt!
Dag 4: Jetset op de Croisette
Naar Cannes trekken zonder de bekende Croisette te bezoeken is zoals de Eifeltoren overslaan in Parijs. Wie van mooie jachten houdt krijgt alvast een spontaan luxe-orgasme in de jachthaven. De ene grote schuit ligt er naast de andere te dobberen in de helderblauwe zee. Ze zouden achteraf gezien best passen in mijn achtertuin.
Wat direct opvalt is het kleine zandstrand waar je hooguit tien Duitse dikke walvissen op een handdoek kwijt kunt. Bepaalde chique hotels hebben daarom vermoedelijk zelf een kleine aanlegsteiger gebouwd waar je voor amper 500 euro als een sardine in blik in de zon mag bakken. Naast deze en andere fijne vleeswaren worden de ogen ook opengetrokken door de kunstwerken van Laurence Jenkell op de Croisette. 55 vlaggen in de vorm van snoepjes versieren de Croisette. De Belgische vlag moet zich ergens in de nabijheid van het 'Palais des Festivals" bevinden maar ondergetekende kon deze nergens bespeuren. Misschien wordt dit snoepje later vervangen door een Luikse wafel en een Gentse vlaai. De verfilming van de Belgische politiek zou m.i. alvast de Palme d'Or opleveren voor tragiekomedie van het jaar.
Reacties
Een reactie posten