Doorgaan naar hoofdcontent

De hologram-gps

Hoeveel keer heeft u uw rijexamen opnieuw moeten doen? Bij mij heeft het welgeteld drie pogingen gekost. De eerste keer was er een paaltje kamikazegewijs voor mijn auto gesprongen tijdens de befaamde maneuvers en de tweede keer had ik een oud vrouwtje voorrang verleend die van links kwam aangesnord met haar fiets. Ik vermoed dat de instructeur meer van het principe was “gas geven en ruitenwissers aan”. Het is vandaag exact tien jaar geleden dat ik de derde keer wel slaagde voor mijn rijexamen. En toegegeven, hoe langer je rijdt, hoe meer ervaring een mens opsnuift. Eén vaardigheid zal ik echter nooit ontwikkelen: oriëntatiegevoel. Waarschijnlijk was ik mijn schoenveters aan het binden op het moment dat God de vader het oriëntatiegevoel uitdeelde. Gelukkig werd op een mooie dag het navigatiesysteem ontdekt.

Als ik ooit kinderen krijg dan zal ik ze beiden Tom als naam meegeven. “Tom Tom, komen eten!”, ik verlang er al naar om op die manier hulde te brengen aan het systeem dat al zo vaak door de jungle van straten heeft geloodst. Geen idee hoe mijn voorouders het deden. Vermoedelijk moesten ze een fietser klem rijden en vragen naar de weg. Het nadeel van mijn huidige Tom Tom is dat deze met een zuignap aan de voorruit zit vastgeplakt. Soms valt dat ding met zuignap en al van de voorruit en soms is het ook best moeilijk om te multitasken. Het ene oog gericht op de weg, het andere op dat kleine ding waaruit een damestem vaak commandeert links, rechts, links, rechts.

De techniek staat niet stil en de nieuwe generatie navigatiesystemen zullen zich binnenkort aanbieden. Deze navigatiesystemen zullen de aanwijzingen op uw voorruit projecteren, eventueel aangevuld met de beste restaurants. En waarom ook niet de Facebook, Twitter-updates en foursquare check-ins van uw vrienden en familie? De hamvraag hierbij is echter waar de grens getrokken moet worden tussen veiligheid en gebruiksgemak. Het is al een wonder dat er in de winkelstraten geen zwaargewonden vallen tussen botsende smartphone-gebruikers die met hun oogbollen vastgeplakt zitten aan hun schermpjes. Misschien zou het beter zijn om hologram-versies te ontwikkelen. Een navigerende medepassagier die geprojecteerd wordt op de passagierszetel of de achterbank en u deskundig de weg wijst. Ideaal voor een extra veiligheidsgevoel en tegen een eenzaamheidsgevoel bij lange ritten. De hyacinth-bouquet downloadversie lijkt met alvast een goede suggestie, u niet?

Reacties

  1. Het bedrijf DAConnect - dat de zogenaamde holografische assistenten produceert - bestaat niet (meer). Persoonlijk denk ik dat het een hoax is.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Rise of the Planet of the Apes: gehaaide plagiaat?

Het zal je maar overkomen om heel je leven in een kooi door te brengen. Geen gouden kooi, maar eentje met ijzeren staven en in plaats van een Perzisch tapijt een prikkend bedje van stro. Voor veel testdieren is dat hun toekomstbeeld. Het vormt ook het decor van 'Rise of the Planet of the Apes' [ Trailer ]. Ik kan me eigenlijk nog weinig herinneren van de originele 'Planet of the Apes' films die Hollywood op ons heeft afgevuurd, buiten de legendarische Vrijheidsbeeld-scène , ludiek overgedaan door The Simpsons . Het uitgangspunt van deze nieuwe apenfilm is de zoektocht naar het wondermiddel tegen Alzheimer. De proefkonijnen van dienst om dit middel te testen zijn - hoe kan u het toch zo goed raden - een stel apen. Het enige nadeel van dit wondermiddel is dat het de apen slimmer maakt. Vervang de apen door haaien en het stro door water en u krijgt direct het scenario van Deep Blue Sea . De paralellen zijn immers frapant: opgesloten dieren, de zoektocht naar het ultieme

De Smart van één miljoen

“Het is gebeurd” zou Erik van Looy zeggen. Deze ochtend was ik getuige van een fenomeen waar archeologen binnen duizend jaar nog over gaan spreken. Mijn trouwe Smart Forfour – beter bekend als de pimped Smart Fortwo – heeft de historische kaap van de 100.000 kilometer overschreden. Ik had nooit gedacht dat ik de historische verjaardag zou vieren van mijn plastieken boterhamdoos op vier wielen toen ik hem zes jaar geleden kocht. Hij was toen amper 1 jaar oud en had reeds 13.000 kilometer met het asfalt gespeeld. Het was liefde op het eerste zicht. Voor amper zevenduizend euro mocht ik hem meenemen en sindsdien is de liefde alleen maar gegroeid. Zoals menig andere auto heeft hij heel soms eens een hoest of niesbui, maar rare kuren heeft hij eigenlijk nog nooit gehad. Ok, dit jaar heeft hij een lekke band gehad, maar welke bejaarde heeft er soms geen last van winderigheid? Zo’n zaken moet je met de mantel der liefde afdekken. Vorige maand is hij zonder problemen en steekpenningen door d

Lincoln en de blanke Telenet slavin

“My kingdom for a horse,” moet Richard III als laatste woorden hebben uitgezucht op het slagveld. In mijn geval zou het eerder een blanke slavin zijn in ruil voor mijn Yudaiaans koninkrijk. In mijn mentale schatkamer blijven immers zoveel ideeën en plannen onaangeroerd wegens tijdsgebrek. Een blanke slavin zou een deel van dit tijdsgebrek kunnen compenseren. Koken, stofzuigen of mijn wagen een goede beurt geven. Het zijn maar enkele voorbeelden die al een flinke slok op de borrel zouden schelen. De kans is echter groot dat Lincoln vanuit zijn graf zou herrijzen om mij een paar zombiaanse motten om mijn oren zou geven met zijn hoge hoed. De armse stakkerd had tijdens zijn ambtstermijn van de afschaffing van de slavenarbeid een punt gemaakt en met succes. Zoveel jaar na datum vond Steven Spielberg de heldendaad van Lincoln belangrijk genoeg om er een film van maar liefst 2,5 uur aan te wijden. Afgelopen weekend ben ik naar het epos gaan kijken dat genomineerd is voor 12 oscars. Laat i