Doorgaan naar hoofdcontent

Mijn kroonjuwelen

Ik heb me al vaak afgevraagd of mijn lichaamsdelen jaloers zouden zijn op elkaar. Steken ze stiekem hun middelvinger op als ik het niet zie of halen ze hun neus op voor elkaars werk. Ik kan me inbeelden dat de navel en appendix toch al vaak gepest zijn geweest. Wat voor nut hebben die twee überhaupt? Ook mijn kroonjuwelen hebben eigenlijk geen benijdenswaardig bestaan. 's Morgens worden ze in een donkere stoffen kelder gestoken en mogen ze slechts een paar keer per dag naar buiten om een frisse neus op te halen. Nu ja, frisse neus? Kun je boven een urinoir hangen fris noemen? Een echt partylife kun je zoiets niet noemen. Ja, ik hoor het u al denken. Soms mogen ze toch de feestneus uithangen. Hebt u al eens met een plastic zak over uw hoofd een marathon gelopen. Ik denk het niet!

Vandaar een warm pleidooi om de kroonjuwelen het stoffen paleis te gunnen dat ze verdienen. De zoektocht is niet zo eenvoudig. Ik heb al meerdere bouwmeesters de rug toegekeerd: Dim, Tommy, H&M, etc. Sindskort heb ik nu ook Mc Alson uitgeprobeerd. Het merk is nog niet zo bekend en dat is vrij onterecht. Het beeld vat mooi samen welk gevoel je ervaart. Aangezien Adamsgewijs op  straat lopen niet is toegelaten en notenkrakers je een hele dag met een zuur gezicht doen rondlopen, is Mc Alson best een aanrader die het gevoel van vrijheid benadert.


Ps: Mc Alson geeft op Facebook
Boxershorts weg. Allez hup, ge moest al weg zijn!

Reacties

  1. We gaan dat ook eens moeten aanschaffen als de modeyudai dat verkondigd!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wil al lang een short van Mc Alson kopen, ga er nu toch eens werk van maken ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik vind het alleszins een aanrader. Het gevoel zit tussen een zwemshort (met het typische netje) en een losse boxershort. I love it!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Rise of the Planet of the Apes: gehaaide plagiaat?

Het zal je maar overkomen om heel je leven in een kooi door te brengen. Geen gouden kooi, maar eentje met ijzeren staven en in plaats van een Perzisch tapijt een prikkend bedje van stro. Voor veel testdieren is dat hun toekomstbeeld. Het vormt ook het decor van 'Rise of the Planet of the Apes' [ Trailer ]. Ik kan me eigenlijk nog weinig herinneren van de originele 'Planet of the Apes' films die Hollywood op ons heeft afgevuurd, buiten de legendarische Vrijheidsbeeld-scène , ludiek overgedaan door The Simpsons . Het uitgangspunt van deze nieuwe apenfilm is de zoektocht naar het wondermiddel tegen Alzheimer. De proefkonijnen van dienst om dit middel te testen zijn - hoe kan u het toch zo goed raden - een stel apen. Het enige nadeel van dit wondermiddel is dat het de apen slimmer maakt. Vervang de apen door haaien en het stro door water en u krijgt direct het scenario van Deep Blue Sea . De paralellen zijn immers frapant: opgesloten dieren, de zoektocht naar het ultieme

De Smart van één miljoen

“Het is gebeurd” zou Erik van Looy zeggen. Deze ochtend was ik getuige van een fenomeen waar archeologen binnen duizend jaar nog over gaan spreken. Mijn trouwe Smart Forfour – beter bekend als de pimped Smart Fortwo – heeft de historische kaap van de 100.000 kilometer overschreden. Ik had nooit gedacht dat ik de historische verjaardag zou vieren van mijn plastieken boterhamdoos op vier wielen toen ik hem zes jaar geleden kocht. Hij was toen amper 1 jaar oud en had reeds 13.000 kilometer met het asfalt gespeeld. Het was liefde op het eerste zicht. Voor amper zevenduizend euro mocht ik hem meenemen en sindsdien is de liefde alleen maar gegroeid. Zoals menig andere auto heeft hij heel soms eens een hoest of niesbui, maar rare kuren heeft hij eigenlijk nog nooit gehad. Ok, dit jaar heeft hij een lekke band gehad, maar welke bejaarde heeft er soms geen last van winderigheid? Zo’n zaken moet je met de mantel der liefde afdekken. Vorige maand is hij zonder problemen en steekpenningen door d

Lincoln en de blanke Telenet slavin

“My kingdom for a horse,” moet Richard III als laatste woorden hebben uitgezucht op het slagveld. In mijn geval zou het eerder een blanke slavin zijn in ruil voor mijn Yudaiaans koninkrijk. In mijn mentale schatkamer blijven immers zoveel ideeën en plannen onaangeroerd wegens tijdsgebrek. Een blanke slavin zou een deel van dit tijdsgebrek kunnen compenseren. Koken, stofzuigen of mijn wagen een goede beurt geven. Het zijn maar enkele voorbeelden die al een flinke slok op de borrel zouden schelen. De kans is echter groot dat Lincoln vanuit zijn graf zou herrijzen om mij een paar zombiaanse motten om mijn oren zou geven met zijn hoge hoed. De armse stakkerd had tijdens zijn ambtstermijn van de afschaffing van de slavenarbeid een punt gemaakt en met succes. Zoveel jaar na datum vond Steven Spielberg de heldendaad van Lincoln belangrijk genoeg om er een film van maar liefst 2,5 uur aan te wijden. Afgelopen weekend ben ik naar het epos gaan kijken dat genomineerd is voor 12 oscars. Laat i