Doorgaan naar hoofdcontent

De ironie van de hypocrisie

Ik heb het al vaker gedacht dat God de Vader de mens schiep vanuit zijn luie hemelbed met zijn witte sportkousen aan. Hij moet hoogstwaarschijnlijk in het aangename gezelschap hebben vertoefd van zijn favoriete engeltjes Bloody Mary en Jack Daniels. Hoe slaag je er anders in om een product te scheppen dat vaak – en u hoeft zich heus niet persoonlijk geviseerd te voelen – met haken en ogen aan elkaar is geplakt. Ik doel daarbij heus niet op het uiterlijk, maar doorgaans op de innerlijke mens. Indien de intentie van de mensen zich als een doorschijnende visbokaal zou gedragen, we zouden al een stapje dichter zijn. De intenties zouden duidelijker en sneller aan de oppervlakte komen drijven. Helaas is de mens eerder een brandkast waarbij de ander de enige is die de cijfercombinatie kent.

Deze brandkast ligt volgestapeld met gedragspatronen waar de mens niet altijd fier op mag zijn. Eentje die zich mijns inziens in 2011 sterk manifesteerde was de hypocrisie of anders geformuleerd: “Ik zie dat splintertje in uw oog, maar niet de balk in het mijne.” De voorbeelden zijn niet op de vingers van één hand te tellen. Hoe kan iemand als de paus naastenliefde en verdraagzaamheid met de ene hand in de lucht tillen, terwijl hij met de andere hand respect voor minderheden als holebi’s volledig in de kiem smoort. Het is ook ironisch om te zien dat er miljoenen zijn gespendeerd aan de doortocht van de paus terwijl in de hoorn van Afrika mensen sterven van de honger. Waarschijnlijk was er geen vijfsterrenhotel te vinden in Afrika. De politici moeten niet onderdoen. Hoe geloofwaardig zij die mensen nog die met onze stem in het parlement zetelen, maar met hun stem doorgaans voor eigen winkel praten. Als het parlement haar eigen regelement met betrekking tot de pensioenen niet hervormt (i.e. op pensioen na 20 jaar dienst) – dan zal ik bij de volgende verkiezingen alle stembussen persoonlijk komen volgieten met pek en pluimen.

Nog actueler is het Centrum voor gelijkheid en racismebestrijding dat onlangs zelf aangeklaagd werd wegens racimse [artikel]. Het bekende ‘piracy is a crime’ deuntje zou volgens bepaalde actuele bronnen zelf zijn gestolen [artikel]. De strenge arm der wet in Hasselt zou dan weer zelf lange vingers hebben. Het is een karakterkenmerk dat me dit jaar meer is opgevallen dan andere jaren. Laat ons samen bidden dat wanneer God de Vader een nieuwe versie van de mens op de markt brengt in 2012 hij deze menselijke eigenschap niet meeneemt in de upgrade. Amen!

Reacties

  1. Of zou het kunnen dat informatie nog sneller rondgaat en daardoor de vuiligheid nog meer en sneller naar boven komt drijven?
    Het enige wat we dan kunnen doen is nog meer openlijk communiceren zodat niemand de balk nog langer kan negeren.

    Een prettig 2012 gewenst, u heeft mij vaak geamuseerd in 2011 en ik hoop van hetzelfde in 2012.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Rise of the Planet of the Apes: gehaaide plagiaat?

Het zal je maar overkomen om heel je leven in een kooi door te brengen. Geen gouden kooi, maar eentje met ijzeren staven en in plaats van een Perzisch tapijt een prikkend bedje van stro. Voor veel testdieren is dat hun toekomstbeeld. Het vormt ook het decor van 'Rise of the Planet of the Apes' [ Trailer ]. Ik kan me eigenlijk nog weinig herinneren van de originele 'Planet of the Apes' films die Hollywood op ons heeft afgevuurd, buiten de legendarische Vrijheidsbeeld-scène , ludiek overgedaan door The Simpsons . Het uitgangspunt van deze nieuwe apenfilm is de zoektocht naar het wondermiddel tegen Alzheimer. De proefkonijnen van dienst om dit middel te testen zijn - hoe kan u het toch zo goed raden - een stel apen. Het enige nadeel van dit wondermiddel is dat het de apen slimmer maakt. Vervang de apen door haaien en het stro door water en u krijgt direct het scenario van Deep Blue Sea . De paralellen zijn immers frapant: opgesloten dieren, de zoektocht naar het ultieme

De Smart van één miljoen

“Het is gebeurd” zou Erik van Looy zeggen. Deze ochtend was ik getuige van een fenomeen waar archeologen binnen duizend jaar nog over gaan spreken. Mijn trouwe Smart Forfour – beter bekend als de pimped Smart Fortwo – heeft de historische kaap van de 100.000 kilometer overschreden. Ik had nooit gedacht dat ik de historische verjaardag zou vieren van mijn plastieken boterhamdoos op vier wielen toen ik hem zes jaar geleden kocht. Hij was toen amper 1 jaar oud en had reeds 13.000 kilometer met het asfalt gespeeld. Het was liefde op het eerste zicht. Voor amper zevenduizend euro mocht ik hem meenemen en sindsdien is de liefde alleen maar gegroeid. Zoals menig andere auto heeft hij heel soms eens een hoest of niesbui, maar rare kuren heeft hij eigenlijk nog nooit gehad. Ok, dit jaar heeft hij een lekke band gehad, maar welke bejaarde heeft er soms geen last van winderigheid? Zo’n zaken moet je met de mantel der liefde afdekken. Vorige maand is hij zonder problemen en steekpenningen door d

Jaaroverzicht: Het 2011 Museum

We schrijven het jaar 2021. De aarde moet nog steeds bekomen van de talrijke zonnestormen die onze blauwe planeet gedurende tien jaar hebben geteisterd. De eerste grote uitbarsting kwam er in december 2012. Technologie en vooruitgang werden als een kaartenhuisje van tafel geblazen. Alle elektronica ter wereld werd met een vingerknip evenveel waard als oud ijzer. Vliegtuigen werden als vliegen tegen de grond gemept, tablets werden gereduceerd tot duurbetaalde en nutteloze dienbladen en social media goeroes transformeerden in clochards die nog meer onzin uitkraamden dan tevoren.... lees verder via Issuu of in pdf . Download in pdf