The Belgian Hunger Games

Het gebeurt niet vaak dat ik twee keer naar dezelfde film ga kijken in de bioscoop. Die eer is in het verleden enkel weggelegd geweest voor 'The Lord of the Rings' trilogie. Sinds eergisteren kan er nog een film aan dit korte lijstje worden toegevoegd: The Hunger Games. Het was eerder toevallig dat ik de dolle avonturen van Katniss Everdeen opnieuw beleefde, maar het concept van de film spreekt me nu eenmaal ontzettend aan. In een verre toekomst moeten de districten van een land elk jaar één jongen en één meisje naar The Hunger Games sturen, een morbide spel waarbij jongeren elkaar uitmoorden. Er mag slechts één winnaar overblijven. Als kers op de taart wordt het spectakel live uitgezonden en moeten de bewoners er verplicht naar kijken.

Het Beloofde Land van Ooit
Het concept lijkt futuristisch, maar als je er even bij stilstaat opent het concept best perspectieven voor de problemen in onze huidige samenleving. Zo worstelen alle regeringen die ik al heb gekend sinds mijn geboorte met het illegalenvraagstuk. Het Hunger Games-concept kan misschien een oplossing bieden. Iedere provincie mag tijdens de jaarlijkse 'Belgian Hunger Games' twee van zijn illegalen naar de verlaten site van 'Het Land van Ooit' deporteren. De manier van loting van deze illegalen mogen de tien provincies zelf bepalen. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest mag er zelfs tien sturen. Deze 30 illegalen krijgen de kans van hun leven om een definitieve verblijfsverguning te bemachtigen. Helaas kan er maar één winnaar zijn en dat is diegene die als enige het spel op het leven en dood weet te overleven. Het spreekt voor zich dat heel het spektakel ook live wordt uitgezonden. Ik ben ervan overuigd dat als we de naam van sponsors goed in beeld kunnen brengen Christian Van Thillo interesse zal tonen en hij hierdoor zelfs zijn vete met Telenet zal begraven. Twee vliegen in één klap. Het spreekt voor zich dat Maggie De Block 'The Belgian Hunger Games' mag presenteren, kwestie dat we haar niet volledig werkloos maken.

May the odds be ever in their favor
Barbaars denkt u? De manier waarop regeringen al jaren de asiel-en migratieproblemen aanpakken zou ik anders ook wel lichtelijk barbaars noemen. Het hele incident met scoutsleider Scott illustreert dit nogmaals. Mensen krijgen soms pas na jaren te horen dat ze moeten vertrekken. Het is dan best begrijpelijk dat ze na al die tijd hun gat vegen aan het uitzettingsbevel. Ofwel zorg je mijns inziens voor een onmiddellijke - edoch menselijke - gedwongen uitzetting ofwel geef je ze na een grondige screening - die hooguit drie maanden duurt - een definitieve verblijfsvergunning. Iedereen heeft recht op geluk en iedereen, illegalen en bevolking, heeft recht op een snelle duidelijkheid. For the time being... "May the odds be ever in their favor".