Doorgaan naar hoofdcontent

The Smoking Skinny bitches

 
Uit de foto zou je in de eerste plaats denken dat Piet en Mimi tijdens een opname van het kookprogramma Lekker Thuis een klein dispuut hadden over de gaartijd van de parelhoen, maar niks is minder waar. Deze rontgenfoto moet de losbandige Londense jeugd wijzen op de gevaren van messen. Men tracht hiermee de teller van het zinloos geweld terug te dringen. De jongen op de 'foto'heeft de aanval wonder boven wonder overleefd, maar moet hoogstwaarschijnlijk goed opletten voor magneten. Het lijkt tegenwoordig wel een rage om horrorbeelden of ditem woordgebruik te hanteren in reclame-advertenties om het conatief gedrag van de consument te sturen:

Gij zult niet rokenKregen filmsterren vroeger duchtig miljoenen dollars toegeschoven om te pronken op de catwalk en het witte doek met bijhorende stinkstok, dan is de tijd van de zuivere wind aangebroken. Horecazaken worden rookvrij gemaakt en op het televisiescherm wisselen de reclames van nicotinekauwgom en nicotineplakkers elkaar in enorm snel tempo op. Ook de sensibiliseringscampagnes springen als verse paddestoelen in een herfstlandschap uit de grond. Ze hopen met giftig woordgebruik en schrikplaatjes de verstokte rokers op andere gedachten te brengen. Het meest recente voorbeeld komt uit Groot-Brittannië. Foto's van een lijk in een mortuarium en een opgesneden lichaam op een operatietafel moet de sigaret naar de hoek der schaamte verbannen. (lees artikel The Sun)

Gij zult niet eten
Neen, ik ga het niet hebben over de hongerstakers in ons land, maar over het boek Skinny Bitch dat momenteel in de winkelrekken ligt. Het dieetboek wil komaf maken met de ongezonde voeding dat we dagelijks door ons strot rammen. Volgens het boek is frisdrank vloeibare satan en koffie is nog slechter dan rioolwater voor ons lichaam. Sojascheuten worden dan weer de hemel in geprezen. Als  ik al die rommel zou eten die ze aanprijzen in dat boek - en ik heb enkel de samenvatting gelezen- dan was ik wel op de aarde gekomen als een geit. Het feit dat Victoria Beckham idool is van het voedingspatroon zegt dan ook genoeg.

Gij zult niet vreemd gaan
Dat paus Benedictus het rijden van een scheve schaats verkettert lijkt me even logisch als zeggen dat likken aan asbest niet gezond is. Maar blijkbaar gaan ze in de Verenigde Staten nog enkele stappen verder. Op ware purity Balls (ik-beloof-een-rein-konijn-te-zijn-feestjes) beloven tienerdochters en zelfs kleuterdochters aan hun vader dat ze geen onreine daden of gedachten zullen hebben tot aan het huwelijk. Zulke horrorfeestjes kan ik alleen maar met de nodige huiver afkeuren. Als we evolueren naar een maatschappij vol skinny bitches met purity ball trauma's, een maatschappij waar we alles gaan afkeuren dan hoop ik dat ze mij in een grote joint wikkelen en aansteken aan de stoof van de Queen in Buckingham Palace. Dat zou nog eens een schitterend einde zijn.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Rise of the Planet of the Apes: gehaaide plagiaat?

Het zal je maar overkomen om heel je leven in een kooi door te brengen. Geen gouden kooi, maar eentje met ijzeren staven en in plaats van een Perzisch tapijt een prikkend bedje van stro. Voor veel testdieren is dat hun toekomstbeeld. Het vormt ook het decor van 'Rise of the Planet of the Apes' [ Trailer ]. Ik kan me eigenlijk nog weinig herinneren van de originele 'Planet of the Apes' films die Hollywood op ons heeft afgevuurd, buiten de legendarische Vrijheidsbeeld-scène , ludiek overgedaan door The Simpsons . Het uitgangspunt van deze nieuwe apenfilm is de zoektocht naar het wondermiddel tegen Alzheimer. De proefkonijnen van dienst om dit middel te testen zijn - hoe kan u het toch zo goed raden - een stel apen. Het enige nadeel van dit wondermiddel is dat het de apen slimmer maakt. Vervang de apen door haaien en het stro door water en u krijgt direct het scenario van Deep Blue Sea . De paralellen zijn immers frapant: opgesloten dieren, de zoektocht naar het ultieme

De Smart van één miljoen

“Het is gebeurd” zou Erik van Looy zeggen. Deze ochtend was ik getuige van een fenomeen waar archeologen binnen duizend jaar nog over gaan spreken. Mijn trouwe Smart Forfour – beter bekend als de pimped Smart Fortwo – heeft de historische kaap van de 100.000 kilometer overschreden. Ik had nooit gedacht dat ik de historische verjaardag zou vieren van mijn plastieken boterhamdoos op vier wielen toen ik hem zes jaar geleden kocht. Hij was toen amper 1 jaar oud en had reeds 13.000 kilometer met het asfalt gespeeld. Het was liefde op het eerste zicht. Voor amper zevenduizend euro mocht ik hem meenemen en sindsdien is de liefde alleen maar gegroeid. Zoals menig andere auto heeft hij heel soms eens een hoest of niesbui, maar rare kuren heeft hij eigenlijk nog nooit gehad. Ok, dit jaar heeft hij een lekke band gehad, maar welke bejaarde heeft er soms geen last van winderigheid? Zo’n zaken moet je met de mantel der liefde afdekken. Vorige maand is hij zonder problemen en steekpenningen door d

Lincoln en de blanke Telenet slavin

“My kingdom for a horse,” moet Richard III als laatste woorden hebben uitgezucht op het slagveld. In mijn geval zou het eerder een blanke slavin zijn in ruil voor mijn Yudaiaans koninkrijk. In mijn mentale schatkamer blijven immers zoveel ideeën en plannen onaangeroerd wegens tijdsgebrek. Een blanke slavin zou een deel van dit tijdsgebrek kunnen compenseren. Koken, stofzuigen of mijn wagen een goede beurt geven. Het zijn maar enkele voorbeelden die al een flinke slok op de borrel zouden schelen. De kans is echter groot dat Lincoln vanuit zijn graf zou herrijzen om mij een paar zombiaanse motten om mijn oren zou geven met zijn hoge hoed. De armse stakkerd had tijdens zijn ambtstermijn van de afschaffing van de slavenarbeid een punt gemaakt en met succes. Zoveel jaar na datum vond Steven Spielberg de heldendaad van Lincoln belangrijk genoeg om er een film van maar liefst 2,5 uur aan te wijden. Afgelopen weekend ben ik naar het epos gaan kijken dat genomineerd is voor 12 oscars. Laat i