Doorgaan naar hoofdcontent

I Love #nachtoog

Er loopt weer een boekencampagne in het Shoppingcenter Gent Zuid. De 5de boekeninzameling t.v.v. Oxfam-Solidariteit is weer een feit. Wat zou ik toch graag met een voetbal die groene torens omver sjotten die ze daar geplaatst hebben. Het is verdomme zo verleidelijk. Ik zou beter ook eens snuisteren in mijn archief om te zien of ik geen overtollige boeken heb die ik kan inruilen. Vermoedelijk zou de helft van mijn boeken van de hogeschool en de unief er moeten aan geloven. Eén cursus zou ik echter nooit wegdoen. Mijn cursus filosofie van de tweede licentie die door professor Erik Oger werd gedoceerd. Zijn boek "Nachtoog, schuine wegen van de filosofie" is een must voor iedereen die graag eens zijn grijze massa laat werken. Geen kost dus voor de fans en stoeipoezen van Ignace Crombé.



"Ondanks de gigantische ontwikkeling van wetenschap en techniek, hebben we nog steeds geen vat op heel wat gebeurtenissen. We beheersen ze niet, net omdat we ze willen beheersen. Geen extern obstakel, maar integendeel de inzet van de wil zelf verhindert de mogelijkheid van controle. Ongewild belet hij de uitvoering van onze voornemens. Het is geen toeval dat de westerse cultuur meestal deze paradoxale vorm van ondeheersbaarheid over het hoofd heft gezien. De reden hiervoor is de overheersende grondovertuiging dat de mens de dingen in principe (maar niet in feite) naar zijn hand kan zetten door ze te willen. Iedereen wordt er vroeg of laat mee geconfronteerd. Wanneer ze zich voordoen, hebben we met een crisis te maken. Onveranderd doorgaan met een frontale bestorming van het nagestreefde doel biedt geen oplossing meer, maar brengt ons enkel nog verder in moeilijkheden, Een uitweg kan zich enkel nog via een omweg aandienen. Dit ezelsboek volgt een aantal schuine wegen op de voet en beschrijft op boeiende wijze enkele processen waarin het verschijnsel van ‘zelfhindering’ zich voordoet: onze slaapproblemen; onze fascinatie voor de auto en zijn vermogen om tijd te winnen; onze denkprocessen waarbij we van tijd tot tijd op weerstand stuiten. Waarom verhindert onze concentratie op een probleem precies dat wij het oplossen?"
Bron: Internetboekhandel.nl

De filosofie is zeer toepasselijk op een ritueel dat zich dagelijks voltrekt: Slapen. Elke dag kruipen we met miljoenen tegelijkertijd in bed. Gelukkig niet allemaal samen. Voor de ene is dit een ritueel zonder nadenken, voor de andere een periode vol aangename dromen en kleine pleziertjes. Er zijn er ook die slapen een foltering vinden. Elke nacht tellen ze die verdomde schaapjes die over het hekje springen. Toeval of niet, vandaag is er een nieuwe website gelanceerd over dit alledaags ritueel: Ik wil slapen. De website ziet er momenteel helaas vreselijk leeg uit. Misschien dat ze beter het boek van Oger aanprijzen. Het bevat immers een heel hoofdstuk over het slapen en de dwang die we daarbij uitoefen: Ik wil slapen verdomme!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Logo Groupon versus nieuw logo Groen

Het is niet steeds eenvoudig om een nieuw logo uit je mouw te schudden, vraag dat maar aan de jongens en meisjes van Gap . Groen lanceerde deze week haar nieuwe huisstijl en toegegeven, het logo lijkt toch verdacht veel op dat van Groupon en ook de baselines zouden verre verwanten kunnen zijn. Misschien moeten we het zien als een vorm van recycling? Wie de vijf verschillen - ik vrees dat we zelfs niet zo ver gaan geraken - kan opsommen wint alvast een groene fluostift. Het kan ook een appelblauwzeegroen exemplaar worden, dat valt nog te Besien! Update : Blijkbaar is er nog een opvallende gelijkenis tussen het logo van Groen en dat van Armoede is een Onrecht. En daarmee is de code volledig gekraakt hoe het logo van Groen werd in elkaar geknutseld. Laat ons hopen dat ze er niet al te veel voor betaald hebben. Update 2 : Ondertussen is uitgelekt dat reclamebureau Salvo.be - dat instond voor de creatie - werd uitbetaald in bloemkolen, wortels en nestkastjes. Daarmee wordt het ge

Rise of the Planet of the Apes: gehaaide plagiaat?

Het zal je maar overkomen om heel je leven in een kooi door te brengen. Geen gouden kooi, maar eentje met ijzeren staven en in plaats van een Perzisch tapijt een prikkend bedje van stro. Voor veel testdieren is dat hun toekomstbeeld. Het vormt ook het decor van 'Rise of the Planet of the Apes' [ Trailer ]. Ik kan me eigenlijk nog weinig herinneren van de originele 'Planet of the Apes' films die Hollywood op ons heeft afgevuurd, buiten de legendarische Vrijheidsbeeld-scène , ludiek overgedaan door The Simpsons . Het uitgangspunt van deze nieuwe apenfilm is de zoektocht naar het wondermiddel tegen Alzheimer. De proefkonijnen van dienst om dit middel te testen zijn - hoe kan u het toch zo goed raden - een stel apen. Het enige nadeel van dit wondermiddel is dat het de apen slimmer maakt. Vervang de apen door haaien en het stro door water en u krijgt direct het scenario van Deep Blue Sea . De paralellen zijn immers frapant: opgesloten dieren, de zoektocht naar het ultieme

Relnichtenpoeder in Komen Eten

Toen God de Vader op de 8e dag het kijkkastje schiep, stak hij er naast de afstandsbediening ook de opdracht bij dat het ding op een zinvolle manier zou worden gevuld. Blijkbaar is dat laatste gegeven doorheen de geschiedenis verloren gegaan en drukt ondergetekende nog maar sporadisch de aanzetknop van de televisie in. Blijkbaar ben ik niet de enige want in de Verenigde Staten zitten de televisiestations met de handen in haren door een ongeziene daling in de kijkcijfers. Deze week heb ik mezelf echter nog eens overhaald om naar het VT4-programma 'Komen Eten' te kijken. Ik had gedacht dat we met Lesey-Ann Poppe, het meest hersenloze neukpopje dat mijn beeldscherm ooit heeft gesierd, alles hadden gehad, maar blijkbaar niet. God de vader had precies nog wat roze relnichtenpoeder over en schiep Glenn. Daar waar holebi's al jaren vechten tegen vooroordelen en negatieve beeldvorming, vormde deze adoptiezoon van Jimmy B juist de überrelnicht die zijn handjes nog meer laat wa