O Yudailissi na jalini

Ze hadden gisteren in Brussel geluk dat er geen ophokplicht was voor gevogelte. Er liepen tijdens de Brusselse gaypride immers weer heel wat stoetgangers mee met roze pluimen in hun kont. Sommigen liepen dan weer met leren pakjes te flanneren. Anderen bleken een acute allergie te vertonen aan kledij en konden enkel overleven middels een string. Toegegeven, het percentage loslopende en aan palen bengelende roze partygangers is gedaald tegenover voogaande edities. Zoiets kunnen we alleen maar toejuichen. Ook het feit dat verenigingen zoals de Chiro en de jeugdafdeling van het Rode Kruis zichtbaar aanwezig waren verdient een figuurlijke pluim. De hamvraag is echter wat de relevantie nog is van een dergelijke bonte stoet. De meeste strijdpunten zijn immers verwezenlijkt: huwelijk, adoptie, etc. Het lijkt me nuttiger dat ze dagen zoals de vrouwendag, gaypride, anti-discriminatiedag, ... bundelen in een grensoverschrijdende happening. Een nationale feestdag voor de diversiteit. Ik pleit trouwens ook voor de afschaffing van een minister voor gelijke kansen. In principe zou elke minister in zijn bevoegdheidsdomein automatisch rekening moeten houden met deze gelijkheidsbeginselen. Kathleen van Brempt zal dan wel op zoek moeten gaan naar een nieuwe job, maar voor een dergelijke mooie verschijning als haar zie ik nog een mooie andere toekomst weggelegd. Ik zie haar absoluut zitten als de presentatrice van één of ander belspelletje op VTM of misschien als attractie op de Sinksenfoor in Antwerpen.

Het bezoeken van bovenvermelde foor wordt een jaarlijkse traditie en ondanks het gure weer was er nog tamelijk wat volk te bekennen. De wandeltocht langs de verscheidene kraampjes en attracties werd beëindigd met een wafel met slagroom en een Ice Tea in waffelkraam "Max". Wat er zich kort na het consumeren van deze wafel afspeelde in mijn darmen kan ik het best vergelijken met de plaatselijke naschokken van de aardbeving in China. Op dergelijke momenten zou je de eerste de beste toiletdame een tong draaien uit dankbaarheid om haar fasciliteiten te mogen gebruiken. Helaas moest ik wachten tot ik op de trein zat en het toilet daar is echt niet het Hilton op aarde. Zeker als je bedenkt dat er voor jou juist een dame met de lichaamsomvang van neushoorn op dezelfde plaats haar nummertje heeft gedaan. Ik wist direct hoe de joden zich voelden in Auschwitz. Na een korte treinrit was het onheil gelukkig vetrokken uit mijn innerlijk parcours en waren yin en yang weer in volledige evenwicht. Ik zal alleszins twee maal nadenken alvorens nog slagroom te eten. Nu ja, sommigen krijgen dergelijke ongemakken van de muziek van Isthar. Op Facebook heeft de groepering "Ik krijg nu al het schijt van Ishtar" bijna de kaap van de 2.500 leden bereikt. Dat belooft weinigs goed voor de halve finales aanstaande dinsdag. Het enige waar we kunnen op hopen is daar haar kleed, zoals tijdens de repetities, afzakt en dat we scoren door een nipplegate. O Yudailissi na jalini...