We zijn in België ondertussen de digitale geschiedenisboeken ingedoken met de (voorlopig) langste regeringsvorming allertijden. Dat is ook begrijpelijk. Als de dappersten aller Galliërs iets doen, dan doet ze dat goed. Elke dag brengen de media – soms kort, maar vaak veel te lang - verslag uit van het feit dat het weer eens “bijna” niet gelukt is. Je kan het best vergelijken met een gynaecoloog die bij elke consultatie tegen een patiënte zegt dat ze bijna half zwanger is. Als kijker en burger word ik eerder geïrriteerd door de media dan door het politieke getouwtrek. Als een vergrootglas zitten de media boven de politieke mierenhoop alles te vergroten en bij momenten te verhitten. Van mijn universitaire carrière heb ik zoveel jaar na datum voornamelijk de paradoxale theorie van het nachtoog van filosoofprofessor Erik Oger onthouden: Wie direct op zijn doel afgaat, schiet er net daarom vaak aan voorbij! Mijns inziens is het perfect toepasbaar op de Belgische politieke impasse.
De paradox van het nachtoog
Kent u het vreselijke gevoel dat je zo hard je best doet dat het niet lukt? Je ligt in bed en je verplicht jezelf om in slaap te vallen. Hoe harder je probeert en als een losgeslagen schip in bed zit te woelen, hoe moeilijker het wordt. Als ik u zeg dat u niet aan een roze olifant mag denken, dan durf ik te wedden voor een bak Heineken - het mag natuurlijk ook een bak echt Belgisch bier zijn - dat u nu aan een roze olifant zit te denken. Hebt u ooit al eens succesvol een trap opgelopen? Tuurlijk wat een domme vraag, maar hebt u het ooit al eens geprobeerd terwijl duizenden mensen onderaan de trap zitten te roepen “zie dat je niet valt”. De kans dat u valt is paradoxaal genoeg vrij groot. Hetzelfde mechanisme gebeurt nu bij de politici die een regering trachten te vormen terwijl de media als aasgieren op de trappen zitten te wachten en constant vragen “is het gelukt”. De Belgische politici willen zich te hard manifesteren en inspannen waardoor hun harde inspanningen paradoxaal genoeg nooit hun doel bereiken.
Habemas Fritas
Kunnen we uit deze impasse geraken? Maar ja natuurlijk! Iedereen die nodig is om een regering te vormen moeten ze voor mijn part in volledige afzondering opsluiten in een ruimte. Voor mijn part is dat een vakantiehuis op het Griekse Chersonissos. De kelder van het parlement is ook een optie met de slogan “Ssst…. Hier rijpt een regering” boven de kelderdeur. Je kan het een beetje vergelijken met de verkiezing van een nieuwe paus. Eénmaal de beslissing is gevallen zal er een frietwolk door de schouwen van het parlement worden gejagen. De frietrevolutie is ten einde, lang leve de regering.
De paradox van het nachtoog
Kent u het vreselijke gevoel dat je zo hard je best doet dat het niet lukt? Je ligt in bed en je verplicht jezelf om in slaap te vallen. Hoe harder je probeert en als een losgeslagen schip in bed zit te woelen, hoe moeilijker het wordt. Als ik u zeg dat u niet aan een roze olifant mag denken, dan durf ik te wedden voor een bak Heineken - het mag natuurlijk ook een bak echt Belgisch bier zijn - dat u nu aan een roze olifant zit te denken. Hebt u ooit al eens succesvol een trap opgelopen? Tuurlijk wat een domme vraag, maar hebt u het ooit al eens geprobeerd terwijl duizenden mensen onderaan de trap zitten te roepen “zie dat je niet valt”. De kans dat u valt is paradoxaal genoeg vrij groot. Hetzelfde mechanisme gebeurt nu bij de politici die een regering trachten te vormen terwijl de media als aasgieren op de trappen zitten te wachten en constant vragen “is het gelukt”. De Belgische politici willen zich te hard manifesteren en inspannen waardoor hun harde inspanningen paradoxaal genoeg nooit hun doel bereiken.
Habemas Fritas
Kunnen we uit deze impasse geraken? Maar ja natuurlijk! Iedereen die nodig is om een regering te vormen moeten ze voor mijn part in volledige afzondering opsluiten in een ruimte. Voor mijn part is dat een vakantiehuis op het Griekse Chersonissos. De kelder van het parlement is ook een optie met de slogan “Ssst…. Hier rijpt een regering” boven de kelderdeur. Je kan het een beetje vergelijken met de verkiezing van een nieuwe paus. Eénmaal de beslissing is gevallen zal er een frietwolk door de schouwen van het parlement worden gejagen. De frietrevolutie is ten einde, lang leve de regering.
Reacties
Een reactie posten