Het piepende geluid van krijt dat passioneel over een bord streelt. Voor sommigen brengt het mooie schoolherinneringen naar boven, voor anderen is het alsof de duivel na al die jaren terug op je trommelvliezen plast. Voor mij lijkt het alleszins een eeuwigheid geleden dat meester Peter me in het eerste leerjaar leerde rekenen. Met een zelf geknutselde lichtkast probeerde hij zijn lessen zo didactisch mogelijk te maken. Ik hield van die lichtkast en misschien is op die manier wel mijn liefde voor data en cijfertjes gegroeid. De tijden zijn echter veranderd en de oude lichtkast van weleer zal vermoedelijk zijn laatste dagen op een zolderkamer of een stort doorbrengen. Ik denk dat het er vandaag de dag trouwens een beetje moderner, een beetje meer high tech aan toe zal gaan in de scholen. Niet?
Social media maagden
Volgens een onderzoek van de Hogeschool West-Vlaanderen - de provincie die blijkbaar ook miss Belgiës kweekt in één of ander laboratorium - mag er alleszins iets meer gebruik gemaakt worden van Facebook, Twitter en andere social media. Volgens de West-Vlaamse onderzoekers is het paradoxaal dat leraren in opleiding vergroeid zijn aan hun iPhones, iPods en andere voorwerpen waar een i voorplakt, maar deze multimediale wereld verlaten zodra ze voor de klas staan. Het krijt is nog steeds heer en meester. Zo heeft amper 58% van de onderzochte scholen een digitaal bord waarvan slechts 24% het ook daadwerkelijk hanteert. Youtube wordt in 53% van de gevallen gebruikt. De andere social media moeten beteuterd aan de schoolpoort staan wachten. Misschien wordt het hoogtijd dat we onze jeugd wat meer digitaal opvoeden. In december publiceerde Eurostat namelijk een onderzoek naar social mediagebruik bij Europese jongeren. In de leeftijdscategorie 16 tot 24 jaar posten gemiddeld 80% van de jongeren wel eens zaken op chatsites, blogs en sociale netwerken. België bengelt met een gemiddelde van 70% bijna onderaan de Europese lijst in deze leeftijdscategorie.
Bovenal bemin één privacygod
Moeten leerkrachten nu massaal hun krijt inslikken en hun boekentas vullen met alle gadgets die beginnen met de i van immanente hulpmiddelen? Moeten leerkrachten de jongeren van kleinsaf aan leren Facebooken, Twitteren of te Flickren? Als ik de verhalen van sommige leerkrachten in mijn nabijheid hoor moeten ze werken met zeer verouderd materiaal. Het opstarten van een PC duurt soms langer dan het volledig beluisteren van een album van Justin Bieber, van een kwelling gesproken. Het investeren in goed didactisch materiaal zou alleszins een eerste stap voorwaarts zijn. Zouden de lessen Frans, geschiedenis, Engels, enzovoorts vervolgens gebruik moeten maken van social media? Ik ben geen pedagogisch expert om te gaan beweren dat dit beter is of juist niet. Ik zie wel een belangrijke taak weggelegd voor het onderwijs om het vak privacy te geven in het lager en middelbaar onderwijs.
Moeder Theresa bestaat niet
Daar waar we vandaag de dag geconfronteerd worden met een waterval aan misbruiken die aan het licht komen door priesters, paters en ja zelfs nonnen, zou het goed kunnen dat deze huidige generatie jongeren het slachtoffer kan worden van digitaal misbruik: cyberpesten, datadiefstal, afpersing, het rijtje is vrij lang. Het zal niet de eerste keer zijn dat zoon-of dochterlief stript voor de webcam en daarna afgeperst wordt, het zogenaamde webcambushing. In dat verband is het zeer recente onderzoeksrapport ‘Risks and safety on the internet: The perspective of European children’ verhelderend omdat het een blik werpt op het onlinegedrag van Europese jongeren en de eerder vermelde gevaren [download onderzoeksrapport]
Het misbruik kan mijns inziens echter ook minder opvallend gebeuren. Zoals kinderlokkers lollies gebruiken om kinderen te verleiden, zo gebruiken sommige gewiekste firma’s gratis gadgets om de data te ontfutselen van jongeren. Een mooi voorbeeld daarvan is mijns inziens de actie gratisfietslicht.nl. Wie op de website GratisFietslicht.nl zijn persoonlijke gegevens achterlaat krijgt een gratis fietslampje, maar tekent - doorgaans onbewust - ook in op een waterval aan commerciële boodschappen. Klikken op de link 'algemene voorwaarden' is nu eenmaal niet cool en daar staat het nogthans duidelijk vermeld. Het gaat trouwens niet alleen om materiële voordelen, vaak worden ook zonder nadenken apps geïnstalleerd op Facebook en Twitter die betaald worden met persoonlijke data. Men gaat echter doorgaans nooit zomaar iets weggeven, Moeder Theresa bestaat niet meer [lees volledige blogpost].
De Orde van Vlaamse Balies heeft twee jaar geleden een ludieke actie gelanceerd op Netlog om het belang van voorwaarden en disclaimers onder de aandacht te brengen. Het zou de taak kunnen zijn van het onderwijs om deze gezonde kritische reflex aan te leren. Enkel op die manier zullen jongeren de digitale paters met slechte bedoelingen kunnen onderscheiden van de rest en hun diepste digitale draai op een veilige manier kunnen ontdekken.
Dit artikel verscheen eerder ook op De Tijd
Social media maagden
Volgens een onderzoek van de Hogeschool West-Vlaanderen - de provincie die blijkbaar ook miss Belgiës kweekt in één of ander laboratorium - mag er alleszins iets meer gebruik gemaakt worden van Facebook, Twitter en andere social media. Volgens de West-Vlaamse onderzoekers is het paradoxaal dat leraren in opleiding vergroeid zijn aan hun iPhones, iPods en andere voorwerpen waar een i voorplakt, maar deze multimediale wereld verlaten zodra ze voor de klas staan. Het krijt is nog steeds heer en meester. Zo heeft amper 58% van de onderzochte scholen een digitaal bord waarvan slechts 24% het ook daadwerkelijk hanteert. Youtube wordt in 53% van de gevallen gebruikt. De andere social media moeten beteuterd aan de schoolpoort staan wachten. Misschien wordt het hoogtijd dat we onze jeugd wat meer digitaal opvoeden. In december publiceerde Eurostat namelijk een onderzoek naar social mediagebruik bij Europese jongeren. In de leeftijdscategorie 16 tot 24 jaar posten gemiddeld 80% van de jongeren wel eens zaken op chatsites, blogs en sociale netwerken. België bengelt met een gemiddelde van 70% bijna onderaan de Europese lijst in deze leeftijdscategorie.
Bovenal bemin één privacygod
Moeten leerkrachten nu massaal hun krijt inslikken en hun boekentas vullen met alle gadgets die beginnen met de i van immanente hulpmiddelen? Moeten leerkrachten de jongeren van kleinsaf aan leren Facebooken, Twitteren of te Flickren? Als ik de verhalen van sommige leerkrachten in mijn nabijheid hoor moeten ze werken met zeer verouderd materiaal. Het opstarten van een PC duurt soms langer dan het volledig beluisteren van een album van Justin Bieber, van een kwelling gesproken. Het investeren in goed didactisch materiaal zou alleszins een eerste stap voorwaarts zijn. Zouden de lessen Frans, geschiedenis, Engels, enzovoorts vervolgens gebruik moeten maken van social media? Ik ben geen pedagogisch expert om te gaan beweren dat dit beter is of juist niet. Ik zie wel een belangrijke taak weggelegd voor het onderwijs om het vak privacy te geven in het lager en middelbaar onderwijs.
Moeder Theresa bestaat niet
Daar waar we vandaag de dag geconfronteerd worden met een waterval aan misbruiken die aan het licht komen door priesters, paters en ja zelfs nonnen, zou het goed kunnen dat deze huidige generatie jongeren het slachtoffer kan worden van digitaal misbruik: cyberpesten, datadiefstal, afpersing, het rijtje is vrij lang. Het zal niet de eerste keer zijn dat zoon-of dochterlief stript voor de webcam en daarna afgeperst wordt, het zogenaamde webcambushing. In dat verband is het zeer recente onderzoeksrapport ‘Risks and safety on the internet: The perspective of European children’ verhelderend omdat het een blik werpt op het onlinegedrag van Europese jongeren en de eerder vermelde gevaren [download onderzoeksrapport]
Het misbruik kan mijns inziens echter ook minder opvallend gebeuren. Zoals kinderlokkers lollies gebruiken om kinderen te verleiden, zo gebruiken sommige gewiekste firma’s gratis gadgets om de data te ontfutselen van jongeren. Een mooi voorbeeld daarvan is mijns inziens de actie gratisfietslicht.nl. Wie op de website GratisFietslicht.nl zijn persoonlijke gegevens achterlaat krijgt een gratis fietslampje, maar tekent - doorgaans onbewust - ook in op een waterval aan commerciële boodschappen. Klikken op de link 'algemene voorwaarden' is nu eenmaal niet cool en daar staat het nogthans duidelijk vermeld. Het gaat trouwens niet alleen om materiële voordelen, vaak worden ook zonder nadenken apps geïnstalleerd op Facebook en Twitter die betaald worden met persoonlijke data. Men gaat echter doorgaans nooit zomaar iets weggeven, Moeder Theresa bestaat niet meer [lees volledige blogpost].
De Orde van Vlaamse Balies heeft twee jaar geleden een ludieke actie gelanceerd op Netlog om het belang van voorwaarden en disclaimers onder de aandacht te brengen. Het zou de taak kunnen zijn van het onderwijs om deze gezonde kritische reflex aan te leren. Enkel op die manier zullen jongeren de digitale paters met slechte bedoelingen kunnen onderscheiden van de rest en hun diepste digitale draai op een veilige manier kunnen ontdekken.
Dit artikel verscheen eerder ook op De Tijd
Reacties
Een reactie posten