Doorgaan naar hoofdcontent

De digitale pater

Het piepende geluid van krijt dat passioneel over een bord streelt. Voor sommigen brengt het mooie schoolherinneringen naar boven, voor anderen is het alsof de duivel na al die jaren terug op je trommelvliezen plast. Voor mij lijkt het alleszins een eeuwigheid geleden dat meester Peter me in het eerste leerjaar leerde rekenen. Met een zelf geknutselde lichtkast probeerde hij zijn lessen zo didactisch mogelijk te maken. Ik hield van die lichtkast en misschien is op die manier wel mijn liefde voor data en cijfertjes gegroeid. De tijden zijn echter veranderd en de oude lichtkast van weleer zal vermoedelijk zijn laatste dagen op een zolderkamer of een stort doorbrengen. Ik denk dat het er vandaag de dag trouwens een beetje moderner, een beetje meer high tech aan toe zal gaan in de scholen. Niet?

Social media maagden

Volgens een onderzoek van de Hogeschool West-Vlaanderen - de provincie die blijkbaar ook miss Belgiës kweekt in één of ander laboratorium - mag er alleszins iets meer gebruik gemaakt worden van Facebook, Twitter en andere social media. Volgens de West-Vlaamse onderzoekers is het paradoxaal dat leraren in opleiding vergroeid zijn aan hun iPhones, iPods en andere voorwerpen waar een i voorplakt, maar deze multimediale wereld verlaten zodra ze voor de klas staan. Het krijt is nog steeds heer en meester. Zo heeft amper 58% van de onderzochte scholen een digitaal bord waarvan slechts 24% het ook daadwerkelijk hanteert. Youtube wordt in 53% van de gevallen gebruikt. De andere social media moeten beteuterd aan de schoolpoort staan wachten. Misschien wordt het hoogtijd dat we onze jeugd wat meer digitaal opvoeden. In december publiceerde Eurostat namelijk een onderzoek naar social mediagebruik bij Europese jongeren. In de leeftijdscategorie 16 tot 24 jaar posten gemiddeld 80% van de jongeren wel eens zaken op chatsites, blogs en sociale netwerken. België bengelt met een gemiddelde van 70% bijna onderaan de Europese lijst in deze leeftijdscategorie.

Bovenal bemin één privacygod

Moeten leerkrachten nu massaal hun krijt inslikken en hun boekentas vullen met alle gadgets die beginnen met de i van immanente hulpmiddelen? Moeten leerkrachten de jongeren van kleinsaf aan leren Facebooken, Twitteren of te Flickren? Als ik de verhalen van sommige leerkrachten in mijn nabijheid hoor moeten ze werken met zeer verouderd materiaal. Het opstarten van een PC duurt soms langer dan het volledig beluisteren van een album van Justin Bieber, van een kwelling gesproken. Het investeren in goed didactisch materiaal zou alleszins een eerste stap voorwaarts zijn. Zouden de lessen Frans, geschiedenis, Engels, enzovoorts vervolgens gebruik moeten maken van social media? Ik ben geen pedagogisch expert om te gaan beweren dat dit beter is of juist niet. Ik zie wel een belangrijke taak weggelegd voor het onderwijs om het vak privacy te geven in het lager en middelbaar onderwijs.

Moeder Theresa bestaat niet

Daar waar we vandaag de dag geconfronteerd worden met een waterval aan misbruiken die aan het licht komen door priesters, paters en ja zelfs nonnen, zou het goed kunnen dat deze huidige generatie jongeren het slachtoffer kan worden van digitaal misbruik: cyberpesten, datadiefstal, afpersing, het rijtje is vrij lang. Het zal niet de eerste keer zijn dat zoon-of dochterlief stript voor de webcam en daarna afgeperst wordt, het zogenaamde webcambushing. In dat verband is het zeer recente onderzoeksrapport ‘Risks and safety on the internet: The perspective of European children’ verhelderend omdat het een blik werpt op het onlinegedrag van Europese jongeren en de eerder vermelde gevaren [download onderzoeksrapport]

Het misbruik kan mijns inziens echter ook minder opvallend gebeuren. Zoals kinderlokkers lollies gebruiken om kinderen te verleiden, zo gebruiken sommige gewiekste firma’s gratis gadgets om de data te ontfutselen van jongeren. Een mooi voorbeeld daarvan is mijns inziens de actie gratisfietslicht.nl. Wie op de website GratisFietslicht.nl zijn persoonlijke gegevens achterlaat krijgt een gratis fietslampje, maar tekent - doorgaans onbewust - ook in op een waterval aan commerciële boodschappen. Klikken op de link 'algemene voorwaarden' is nu eenmaal niet cool en daar staat het nogthans duidelijk vermeld. Het gaat trouwens niet alleen om materiële voordelen, vaak worden ook zonder nadenken apps geïnstalleerd op Facebook en Twitter die betaald worden met persoonlijke data. Men gaat echter doorgaans nooit zomaar iets weggeven, Moeder Theresa bestaat niet meer [lees volledige blogpost].

De Orde van Vlaamse Balies heeft twee jaar geleden een ludieke actie gelanceerd op Netlog om het belang van voorwaarden en disclaimers onder de aandacht te brengen. Het zou de taak kunnen zijn van het onderwijs om deze gezonde kritische reflex aan te leren. Enkel op die manier zullen jongeren de digitale paters met slechte bedoelingen kunnen onderscheiden van de rest en hun diepste digitale draai op een veilige manier kunnen ontdekken.

Dit artikel verscheen eerder ook op De Tijd

Reacties

Populaire posts van deze blog

Rise of the Planet of the Apes: gehaaide plagiaat?

Het zal je maar overkomen om heel je leven in een kooi door te brengen. Geen gouden kooi, maar eentje met ijzeren staven en in plaats van een Perzisch tapijt een prikkend bedje van stro. Voor veel testdieren is dat hun toekomstbeeld. Het vormt ook het decor van 'Rise of the Planet of the Apes' [ Trailer ]. Ik kan me eigenlijk nog weinig herinneren van de originele 'Planet of the Apes' films die Hollywood op ons heeft afgevuurd, buiten de legendarische Vrijheidsbeeld-scène , ludiek overgedaan door The Simpsons . Het uitgangspunt van deze nieuwe apenfilm is de zoektocht naar het wondermiddel tegen Alzheimer. De proefkonijnen van dienst om dit middel te testen zijn - hoe kan u het toch zo goed raden - een stel apen. Het enige nadeel van dit wondermiddel is dat het de apen slimmer maakt. Vervang de apen door haaien en het stro door water en u krijgt direct het scenario van Deep Blue Sea . De paralellen zijn immers frapant: opgesloten dieren, de zoektocht naar het ultieme

De Smart van één miljoen

“Het is gebeurd” zou Erik van Looy zeggen. Deze ochtend was ik getuige van een fenomeen waar archeologen binnen duizend jaar nog over gaan spreken. Mijn trouwe Smart Forfour – beter bekend als de pimped Smart Fortwo – heeft de historische kaap van de 100.000 kilometer overschreden. Ik had nooit gedacht dat ik de historische verjaardag zou vieren van mijn plastieken boterhamdoos op vier wielen toen ik hem zes jaar geleden kocht. Hij was toen amper 1 jaar oud en had reeds 13.000 kilometer met het asfalt gespeeld. Het was liefde op het eerste zicht. Voor amper zevenduizend euro mocht ik hem meenemen en sindsdien is de liefde alleen maar gegroeid. Zoals menig andere auto heeft hij heel soms eens een hoest of niesbui, maar rare kuren heeft hij eigenlijk nog nooit gehad. Ok, dit jaar heeft hij een lekke band gehad, maar welke bejaarde heeft er soms geen last van winderigheid? Zo’n zaken moet je met de mantel der liefde afdekken. Vorige maand is hij zonder problemen en steekpenningen door d

Jaaroverzicht: Het 2011 Museum

We schrijven het jaar 2021. De aarde moet nog steeds bekomen van de talrijke zonnestormen die onze blauwe planeet gedurende tien jaar hebben geteisterd. De eerste grote uitbarsting kwam er in december 2012. Technologie en vooruitgang werden als een kaartenhuisje van tafel geblazen. Alle elektronica ter wereld werd met een vingerknip evenveel waard als oud ijzer. Vliegtuigen werden als vliegen tegen de grond gemept, tablets werden gereduceerd tot duurbetaalde en nutteloze dienbladen en social media goeroes transformeerden in clochards die nog meer onzin uitkraamden dan tevoren.... lees verder via Issuu of in pdf . Download in pdf