Wat is er zaliger dan op een mooie lentedag zonder jas buiten te lopen. Het leek vrijdag wel of de eerste zonnestralen een rode loper vormden. De vogeltjes toverden een welkomstlied uit hun bekjes alsof er een Afrikaans staatshoofd op Melsbroek was geland. Op zo'n dagen is de batterij weer eens opgeladen en kan er bijna niks verkeerd gaan. Nu ja, dat denk je dan alleszins. Blijkbaar had een delegatie van mieren beslist om bij dit mooie lenteweer op survival te trekken in de koffie-automaat op mijn werk. Als apotheose werd gekozen om een plons te nemen in mijn kopje koffie. Reanimatie kon helaas niet meer baten voor deze kleine vriendjes. Een groot deel is verdronken in de hete substantie en eentje (het kunnen er meer zijn) zal pas - na het passeren via mijn darmkanaal - het levenslicht terug zien. Ik besef dat Gaia mij dit niet in dank afneemt, maar ze mogen zelf eens mond-op-mond toepassen op een mier. Ik maak me trouwens meer en meer zorgen om het weer de laatste tijd. Niet zozeer de bezorgdheid van de opwarming an sich, maar veel eerder door het gebrainwash dat we ons zorgen moeten maken.
Met de film "An inconvient Truth" van de wannabee president Al Gore was het hek van de dam: We zouden bang moeten worden voor de opwarming van de aarde. Toen ik op Pasen echter de gordijnen 's ochtends open deed om een blik te werpen op de buitenwereld, werden mijn ogen verblind door de felle zon op een wit winterlandschap. Koning Winter had blijkbaar een kleine kopstoot uitgedeeld aan de lente. De winterprik bleef welliswaar beperkt tot witte tuinen en ondergesneeuwde auto's, maar het doembeeld van de opwarming van de aarde mocht wat mij betreft toch even in de ijskast worden geplaatst. Het is blijkbaar al meer dan 50 jaar geleden dat we nog eens een witte Pasen hadden gehad. Jezus zou voor minder terug in zijn grot gekropen zijn bij dergelijk kil weer en de verwarming hebben opgezet.
Ik laat de hele polemiek van de opwarming aan me voorbijgaan. Als het de voedselprijzen niet zijn, dan moeten we ons zorgen maken over de opwarming van de aarde. Als we ons geen zorgen moeten maken over het warme weer dan duiken de politieke donderwolken boven Brussel-Halle-Vilvoorde weer eens op. Het enige weerfenomeen dat mijn volledige aandacht kreeg vandaag was de mist. Ik ben namelijk de cinemazaal ingedoken om de nieuwste film van Frank Darabont (topregisseur van The Green Mile en The Shawshank Redemption) te geen bekijken: "The Mist". Het scenario was van horrorkoning Stephen King en het heeft me van de eerste minuut tot de laatste kunnen boeien. Een cinematografisch orgasme voor de ogen. De film was mijns inziens stukken beter dan de onterecht bekroonde film "An inconvient Truth". Deze documentaire heeft met geen woord gerept over de gevaren van de mist en de gevaarlijke en bloeddorstige creaturen die er zich volgens Stephen King in verschuilen. Zo zie je maar dat de zelfs politiekers als Al Gore ons kunstmatig dom houden en de echte waarheid over het weer in de doofpot stoppen.
Met de film "An inconvient Truth" van de wannabee president Al Gore was het hek van de dam: We zouden bang moeten worden voor de opwarming van de aarde. Toen ik op Pasen echter de gordijnen 's ochtends open deed om een blik te werpen op de buitenwereld, werden mijn ogen verblind door de felle zon op een wit winterlandschap. Koning Winter had blijkbaar een kleine kopstoot uitgedeeld aan de lente. De winterprik bleef welliswaar beperkt tot witte tuinen en ondergesneeuwde auto's, maar het doembeeld van de opwarming van de aarde mocht wat mij betreft toch even in de ijskast worden geplaatst. Het is blijkbaar al meer dan 50 jaar geleden dat we nog eens een witte Pasen hadden gehad. Jezus zou voor minder terug in zijn grot gekropen zijn bij dergelijk kil weer en de verwarming hebben opgezet.
Ik laat de hele polemiek van de opwarming aan me voorbijgaan. Als het de voedselprijzen niet zijn, dan moeten we ons zorgen maken over de opwarming van de aarde. Als we ons geen zorgen moeten maken over het warme weer dan duiken de politieke donderwolken boven Brussel-Halle-Vilvoorde weer eens op. Het enige weerfenomeen dat mijn volledige aandacht kreeg vandaag was de mist. Ik ben namelijk de cinemazaal ingedoken om de nieuwste film van Frank Darabont (topregisseur van The Green Mile en The Shawshank Redemption) te geen bekijken: "The Mist". Het scenario was van horrorkoning Stephen King en het heeft me van de eerste minuut tot de laatste kunnen boeien. Een cinematografisch orgasme voor de ogen. De film was mijns inziens stukken beter dan de onterecht bekroonde film "An inconvient Truth". Deze documentaire heeft met geen woord gerept over de gevaren van de mist en de gevaarlijke en bloeddorstige creaturen die er zich volgens Stephen King in verschuilen. Zo zie je maar dat de zelfs politiekers als Al Gore ons kunstmatig dom houden en de echte waarheid over het weer in de doofpot stoppen.
Reacties
Een reactie posten