Er zijn mensen die graag haken, breien of borduren. Aangezien ik geen van de drie disciplines machtig ben, heb ik me maar geschoold tot professionele bioscoopganger. Na een succesvol bioscoopjaar in 2007 waarin ik ongelooflijk veel films hebben kunnen bekijken, hoop ik de trend in 2008 te kunnen voortzetten. De eerste film van 2008 is 'Aanrijding in Moscou' geworden. Volledig ongepland stelde collega Laurence gisterenavond voor om deze Genstsche film te gaan bekijken. Iedereen weet dat ik een zwak heb voor blonde vrouwen en onmogelijk neen kan zeggen tegen smekende puppy-oogjes.
Zogezegd, zo gedaan! Om 19.45 waren we al in de Kinepolis, maar daar werden we al snel met de neus op de feiten gedrukt: Krokusvakantie. De zaal was reeds volzet en zoals Jozef en Maria werden we genoodzaakt een andere cinemastal op te zoeken. Onderweg kruisten we nog twee andere collega's die ons vergezelden naar de Studioscoop. We waren intussen al 20.15u. Na 5 minuten waren we reeds aan de kassa en het geluk was voor één keer aan onze zijde. Al lachend zei ik tegen de collega's achter ons "Jullie kunnen op jullie kin kloppen denk ik". Wist ik veel dat dit effectief zo ging zijn. Nadat we de donkere zaal hadden betreden en een plaats hadden gevonden was de film al 20 minuten bezig. De aanrijding in de film - daar waar de film om draait- hadden we net gemist. Dit neemt echter niet weg dat we voor de rest kreupel hebben gelegen met de unieke acteerprestaties van Barbara Sarafian. Het enig wat ik miste tijdens de film was een zak popcorn, maar dat was moeilijk te vinden in een donkere zaal. Ik kijk alvast naar de volgende filmuitstap!
Zogezegd, zo gedaan! Om 19.45 waren we al in de Kinepolis, maar daar werden we al snel met de neus op de feiten gedrukt: Krokusvakantie. De zaal was reeds volzet en zoals Jozef en Maria werden we genoodzaakt een andere cinemastal op te zoeken. Onderweg kruisten we nog twee andere collega's die ons vergezelden naar de Studioscoop. We waren intussen al 20.15u. Na 5 minuten waren we reeds aan de kassa en het geluk was voor één keer aan onze zijde. Al lachend zei ik tegen de collega's achter ons "Jullie kunnen op jullie kin kloppen denk ik". Wist ik veel dat dit effectief zo ging zijn. Nadat we de donkere zaal hadden betreden en een plaats hadden gevonden was de film al 20 minuten bezig. De aanrijding in de film - daar waar de film om draait- hadden we net gemist. Dit neemt echter niet weg dat we voor de rest kreupel hebben gelegen met de unieke acteerprestaties van Barbara Sarafian. Het enig wat ik miste tijdens de film was een zak popcorn, maar dat was moeilijk te vinden in een donkere zaal. Ik kijk alvast naar de volgende filmuitstap!
Reacties
Een reactie posten