Doorgaan naar hoofdcontent

Het olifantenmarketing boek van Anja Stas

olifantenmarketing
Ze was reeds een kindsterretje voor haar geboorte en gebruikt het slurje voor nuttigere doeleinden dan Roger Van Gheluwe. Kai-Mook is de naam en olifantisch is haar marketing-faam. Reden genoeg voor Anja Stas, commercieel directeur van de Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde van Antwerpen, om een olifantenmarketingboek neer te pennen over de branding en hype van het schattige olifantje. Eergisteren zakte ik af naar Antwerpen om de voorstelling van Anja Stas’ nieuwe olifantenmarketing-boek (uitgegeven door Kluwer) bij te wonen.


Kai-mook als verantwoorde love brand
Bioloog Dirk Draulants mocht de inleiding verzorgen en beantwoordde één van de hamvragen die in mijn hoofd plakte: “Is Kai-mook reduceren tot een “love brand” niet een beetje pervers. Volgens Dirk Draulants hebben dierentuinen - die oorspronkelijk de ontmoetingsplaats waren voor de bourgeoisie - vandaag de dag een zeer belangrijke sensibiliserende functie. Een deel van het geld dat voortvloeit uit campagnes zoals deze bij Kai-mook gaat immers naar diverse beschermingsprojecten over heel de wereld.

Lange Wapper tussen afdelingen

De uiteenzetting van Anja Stas kon me dan weer boeien omdat ze onder andere een aspect aansneed waar ik zelf ook mee geconfronteerd word als marketeer op een business school: bruggen bouwen tussen wetenschap en marketing. Er werd in het geval van de branding van Kai-mook een heuse lange wapper gebouwd tussen de verschillende eilandjes binnen de organisatie. Hier moest het K-team voor zorgen dat bestond uit afgevaardigden uit de verschillende departementen (R&D, IT, marketing, etc.) In de maanden die de geboorte van Kai-mook voorafgingen draaide alles rond ABC: Authenticiteit, Beloning en Contributie. Vooral dit laatste aspect is belangrijk omdat de hele maatschappij moest gemobiliseerd worden voor de goede zaak: het lot van de bedreigde olifant in de spotlight zetten.

Olifantenmarketing als inspiratieboek
Sommige marketeers zullen Olifantenmarketing eerder percipiëren als een melkkoe op de kap van een opgesloten dier. Ondanks het feit dat ik bij dierentuinen ook steeds een gespleten gevoel heb dat slingert als een pendule tussen “ocharme” en “schattig” die beestjes, denk ik dat marketing in dit geval ten dienste kan staan van het groter (ecologisch) geheel. We zitten mijns inziens met een erfenis uit het verleden waar we iets verantwoord moeten mee doen. Ik geloof dan ook dat Olifantenmarketing ook een bron van inspiratie kan vormen voor andere sectoren.

Wie weet komt het stadsbestuur van Antwerpen – dat op dezelfde dag als de voorstelling koos voor de tunnel boven de Lange Wapper brug – ook binnenkort met een marketingboek. “Het Spaarvarken van A” is alvast een grote kanshebber als titel…

Nuttige Links
Hoe het olifantje Kai-Mook een lovebrand werd - Blog Lannoo
Olifanten Marketing - Kanaal Z

Reacties

Populaire posts van deze blog

Logo Groupon versus nieuw logo Groen

Het is niet steeds eenvoudig om een nieuw logo uit je mouw te schudden, vraag dat maar aan de jongens en meisjes van Gap . Groen lanceerde deze week haar nieuwe huisstijl en toegegeven, het logo lijkt toch verdacht veel op dat van Groupon en ook de baselines zouden verre verwanten kunnen zijn. Misschien moeten we het zien als een vorm van recycling? Wie de vijf verschillen - ik vrees dat we zelfs niet zo ver gaan geraken - kan opsommen wint alvast een groene fluostift. Het kan ook een appelblauwzeegroen exemplaar worden, dat valt nog te Besien! Update : Blijkbaar is er nog een opvallende gelijkenis tussen het logo van Groen en dat van Armoede is een Onrecht. En daarmee is de code volledig gekraakt hoe het logo van Groen werd in elkaar geknutseld. Laat ons hopen dat ze er niet al te veel voor betaald hebben. Update 2 : Ondertussen is uitgelekt dat reclamebureau Salvo.be - dat instond voor de creatie - werd uitbetaald in bloemkolen, wortels en nestkastjes. Daarmee wordt het ge

Rise of the Planet of the Apes: gehaaide plagiaat?

Het zal je maar overkomen om heel je leven in een kooi door te brengen. Geen gouden kooi, maar eentje met ijzeren staven en in plaats van een Perzisch tapijt een prikkend bedje van stro. Voor veel testdieren is dat hun toekomstbeeld. Het vormt ook het decor van 'Rise of the Planet of the Apes' [ Trailer ]. Ik kan me eigenlijk nog weinig herinneren van de originele 'Planet of the Apes' films die Hollywood op ons heeft afgevuurd, buiten de legendarische Vrijheidsbeeld-scène , ludiek overgedaan door The Simpsons . Het uitgangspunt van deze nieuwe apenfilm is de zoektocht naar het wondermiddel tegen Alzheimer. De proefkonijnen van dienst om dit middel te testen zijn - hoe kan u het toch zo goed raden - een stel apen. Het enige nadeel van dit wondermiddel is dat het de apen slimmer maakt. Vervang de apen door haaien en het stro door water en u krijgt direct het scenario van Deep Blue Sea . De paralellen zijn immers frapant: opgesloten dieren, de zoektocht naar het ultieme

Relnichtenpoeder in Komen Eten

Toen God de Vader op de 8e dag het kijkkastje schiep, stak hij er naast de afstandsbediening ook de opdracht bij dat het ding op een zinvolle manier zou worden gevuld. Blijkbaar is dat laatste gegeven doorheen de geschiedenis verloren gegaan en drukt ondergetekende nog maar sporadisch de aanzetknop van de televisie in. Blijkbaar ben ik niet de enige want in de Verenigde Staten zitten de televisiestations met de handen in haren door een ongeziene daling in de kijkcijfers. Deze week heb ik mezelf echter nog eens overhaald om naar het VT4-programma 'Komen Eten' te kijken. Ik had gedacht dat we met Lesey-Ann Poppe, het meest hersenloze neukpopje dat mijn beeldscherm ooit heeft gesierd, alles hadden gehad, maar blijkbaar niet. God de vader had precies nog wat roze relnichtenpoeder over en schiep Glenn. Daar waar holebi's al jaren vechten tegen vooroordelen en negatieve beeldvorming, vormde deze adoptiezoon van Jimmy B juist de überrelnicht die zijn handjes nog meer laat wa