Yudaiaans Nieuwsblad

“My kingdom for a horse,” moet Richard III als laatste woorden hebben uitgezucht op het slagveld. In mijn geval zou het eerder een blanke slavin zijn in ruil voor mijn Yudaiaans koninkrijk. In mijn mentale schatkamer blijven immers zoveel ideeën en plannen onaangeroerd wegens tijdsgebrek. Een blanke slavin zou een deel van dit tijdsgebrek kunnen compenseren. Koken, stofzuigen of mijn wagen een goede beurt geven. Het zijn maar enkele voorbeelden die al een flinke slok op de borrel zouden schelen. De kans is echter groot dat Lincoln vanuit zijn graf zou herrijzen om mij een paar zombiaanse motten om mijn oren zou geven met zijn hoge hoed. De armse stakkerd had tijdens zijn ambtstermijn van de afschaffing van de slavenarbeid een punt gemaakt en met succes. Zoveel jaar na datum vond Steven Spielberg de heldendaad van Lincoln belangrijk genoeg om er een film van maar liefst 2,5 uur aan te wijden. Afgelopen weekend ben ik naar het epos gaan kijken dat genomineerd is voor 12 oscars. Laat i

Gisteren was het blijkbaar de internationale 'Hug a Gay Day'. De dag waarop iedereen eens stevig en ongegeneerd een homo of lesbienne naar keuze mocht pakken. Nu, buiten de  twee autobestuurders die in elkaars gat zaten op de ring van Antwerpen en mij daardoor één uur file bezorgden heb ik er eigenlijk weinig van gemerkt. Ze zijn ook zo moeilijk te herkennen, die homo's en lesbiennes. Er zou zoals in de Sims een roze diamant boven hun hoofd moeten zweven zodat je het heterogene kaf van het homoseksuele koren zou kunnen scheiden. Dat zou ook voor de holebi's een handig hulpmiddel zijn. Als je weet dat slechts één op de tien mensen het holebiseksuele gen in zijn DNA heeft dan besef je gewoon dat de zoektocht naar een partner  even moeilijk is als het zoeken naar een roze naald in een roze hooiberg. Er zijn doorheen de geschiedenis al heel wat rituelen uitgevonden om elkaar op enkele meters te herkennen. Het verhoogde stemmetje, de fladderende handjes die een propel