Yudaiaans Nieuwsblad

"En wat doe jij nu voor werk," vroeg tante Leontine op het verjaardagsfeestje van nonkel Gérard. "Ik ben marketeer tante". "Allez serieus, is dat dan een echt beroep en wat doe je dan heel de dag?" Ik weet niet of u dergelijke conversaties al hebt moeten ondergaan, maar bij elk familiefeestje heb ik het wel aan mijn marketingbeen. Het lijkt een beetje op buitenspel uitleggen. De komst van de nieuwe media maken het er trouwens niet eenvoudiger op. Je laat de woorden Facebook en Twitter vallen en iedereen denkt dat je heel de dag Farmville of Angrybirds zit te spelen en tweets van alle celebrities zit te lezen met schuim op de lippen. De hamvraag die ik me onlangs stelde is of de traditionele marketeer met de vaste jobomschrijving (webmarketeer, direct marketeer, e-marketeer, etc.) nog bestaat/zal bestaan in de toekomst. Evolueren we naar generalistische marketeers die alles kunnen (web, direct marketing, social media) of is juist het omgekeerde het geval

We zijn in België ondertussen de digitale geschiedenisboeken ingedoken met de (voorlopig) langste regeringsvorming allertijden. Dat is ook begrijpelijk. Als de dappersten aller Galliërs iets doen, dan doet ze dat goed. Elke dag brengen de media – soms kort, maar vaak veel te lang - verslag uit van het feit dat het weer eens “bijna” niet gelukt is. Je kan het best vergelijken met een gynaecoloog die bij elke consultatie tegen een patiënte zegt dat ze bijna half zwanger is. Als kijker en burger word ik eerder geïrriteerd door de media dan door het politieke getouwtrek. Als een vergrootglas zitten de media boven de politieke mierenhoop alles te vergroten en bij momenten te verhitten. Van mijn universitaire carrière heb ik zoveel jaar na datum voornamelijk de paradoxale theorie van het nachtoog van filosoofprofessor Erik Oger onthouden: Wie direct op zijn doel afgaat, schiet er net daarom vaak aan voorbij! Mijns inziens is het perfect toepasbaar op de Belgische politieke impasse. De par