Yudaiaans Nieuwsblad

Twitter is een hot issue tegenwoordig en dat komt niet enkel door het bloedhete weer. Voor de enkele huismoeders met een internetallergie en domme blondjes die de voorkant van hun laptop niet vinden, een definitie van het fenomeen: "Twitter is een sociale netwerksite waarbij een gebruiker korte berichtjes publiceert van maximaal 140 tekens via email of sms over de activiteiten waarmee de gebruiker op dat moment bezig is." Kortom, een voyeuristische microblog voor luie mensen. Het rare - in mijn ogen althans - is dat het veel mensen bezig houdt. Vermoedelijk omdat Big Brother niet meer op de buis is. Er bestaan zelfs marketingbureaus die twitteren over een product als dienst aanbieden of marketing-agentschappen die van twitteren hun core business hebben gemaakt. Ondanks de populariteit van Twitter is het ironisch dat slechts een mindeheid van de mensen Twitter echt hanteert. Uit een studie van de Harvard Business School bleek alvast dat slechts 10 procent van de leden 90 pro

Het zou in de grondwet van België moeten staan: Iedere Belg moet één keer in zijn leven (en liefst meermaals) de zoo van Antwerpen bezoeken. Nu Kai-Mook geboren was, wou ik zeker mijn burgerplicht vervullen. Het weer viel gisteren goed mee en het aantal loslopende kinderen viel gelukkig eveneens nog binnen de aanvaardbare perken. Daar de hangsenioren het ook massaal lieten afweten kon mijn pepperspray veilig in mijn broekzak blijven. Kai-mook was ondertussen al aardig gegroeid, maar zijn eerste woordjes bleven helaas nog achterwege. De wachtrij viel gelukkig nog mee ondanks de schrikbeelden van lange rijen de laatste weken. Ik was echter even in paniek dat twee walvissen uit het water waren ontsnapt en de kleine olifant kwamen opeten. Het bleken echter twee Antwerpse vrouwelijke zwaargewichten te zijn. Gelukkig zag ik het op tijd in want ik was reeds naarstig op zoek naar een tuinslang om ze nat te spuiten om uitdroging te voorkomen. Mijn dierenliefde kent immers geen grenzen. Wa

Het is zomer en de alzheimer viert weer hoogtij bij de nationale staatszender. Ik zou willen zeggen 'de banden van FC De Kampioenen worden weer bovengehaald´, maar volgens mij blijven die gewoon in de recorders zitten. Waarom pikken de kijkers dit uberhaupt nog? Waar zijn de vakbonden als het om echt staatsbelang gaat verdomme!Ik viel gisteren bijna van mijn stoel toen ik zag dat ze ook Katarakt nog eens gaan herhalen. Waarom herhalen ze de lotto nooit eens? Gelukkig zijn er ook nieuwe programma's zoals Villa Vanthilt, alhoewel ik het weer een zoveelste afkooksel vond van het gemiddelde praatprogramma. De opnameruimte op het Sint-Pietersplein te Gent is trouwens ook zeer klein en dat merk je ook. De camera plakt als het ware tegen het gezicht van Marcel Vanthilt en enkele minuten voor bedtijd is dat geen aangename gedachte. Is het creatieve talent dan zo beperkt in Vlaanderen? Waar zit onze Vlaamse Suzan Boyle die voor een televisiehype kan zorgen?

Waar is de tijd dat Michel Follet nog Jabbedabbedoe presenteerde op Radio Donna? Inderdaad lang geleden. Het is ook al een tijdje geleden dat de eerste Sinksenfoor startte in Antwerpen. Reden genoeg voor Michel Follet - kermisfreak in hart en nieren - om er een heus boek over neer te pennen met als ronkende titel De Sinksenfoor: een tapijt vol beweging. Maandag was ik op de Sinksenfoor en toegegeven, het is een sympathieke man die Michel Follet. Hij is niet verlegen om een grapje of complimentje. Speciaal voor de verkoop van zijn boek over de sinksenfoor is er een heus kermis-hokje in elkaar getimmerd van waaruit hij een goed uitzicht heeft op de kermistroepen. Het was maandag trouwens een enorme drukke bedoening op gedempte zuiderdokken. Een groot zwembad installeren op de sinksenfoor van 2010, dat zou nog eens een topattractie zijn!