Ik heb me al meermaals de vraag gesteld waarom zoiets kostbaar als een menselijk leven zo fragiel in elkaar zit geknutseld. Afgelopen week mocht ik dit aan de lijve ondervinden. Een simpele bukbeweging en plotseling leek het alsof er Guantanamo Bay gewijs duizend volt door mijn kathedraal van een lijf werd geperst. Het enige wat ik na een paar seconden nog voelde waren de resten van een nasmeulend boskapelletje. Mijn rug gloeide al een kachel en het bouwwerk plooien werd onmogelijk. Aangezien mijn huisdokter op dat moment vermoedelijk nog aan het nagenieten was van haar paaseieren moest ik mij tevreden stellen met de huisarts van wacht: Dokter Paf. De man noemt natuurlijk niet zo, maar hoe noem je anders een arts die in zijn praktijk 3 pakjes sigaretten op zijn bureau heeft liggen en voortdurend sigaretten zit te roken terwijl hij een briefje klungelig uit zijn pen perst. Ik vond het ongehoord en liefst van al had in een brandende sigaret suppositoir gewijs in zijn achterste geperst. H
Informatiekanaal van staatsbelang