Doorgaan naar hoofdcontent

De zytholoog en het maïsdoolhof

Zoals heel veel andere kinderen, heb ik in mijn jeugdjaren heel veel leerstof geslikt. Ik voelde me soms een gans die een trechter in zijn bek kreeg gepropt om mijn hersens nutteloos vet te mesten. Tegenspartelen had geen zin en Gaia was in geen velden of wegen te bekennen. Aan het vakkenaanbod mag voor mijn part dan ook drastisch gesleuteld worden. Waarom hebben ze me nooit geleerd om een ei te bakken of een wasmachine aan de praat te krijgen? Het vak kaarten lezen en oriëntatie was misschien ook geen overbodige luxe geweest. Net zoals je een pyromaan geen lucifers mag geven of Roger Van Gheluwe geen plopsaland-abonnement in de handen mag stoppen, zo is het gevaarlijk om mij alleen te laten met mijn oriëntatiegevoel.

Een goed getraind oriëntatiegevoel, het zou me alvast van pas zijn gekomen in mijn reis (Côte Voîture) en ook gisteren in het maïsdoolhof te Essen. Het avontuur begon alvast met een waarschuwingsbord dat zo bol stond van de fouten dat het angstzweet me nog meer begon uit te breken. Het enige dat je als bezoeker als wapen in de handen krijgt gestopt is een minimalistische plattegrond, een potlood en een rooster om de antwoorden van 10 biervragen neer te pennen, die zich in het doolhof bevinden.



De kroegentocht door het maïsveld nam zo’n uur en een half in beslag. Echt heel veel volk was er op dat moment niet te bespeuren. De aanwezigen hadden ongelijk want een dergelijke zoektocht is misschien niet vergelijkbaar met Labyrinth, de film uit 1986 met David Bowie, maar best leuk. De zoektocht naar de verschillende biermerken geeft je een extra motivatie om het volledige maïsdoolhof te doorlopen. Misschien hadden ze in het middelbaar beter het vak zythologie ook gedoceerd want er ontsnapten toch een tweetal biermerken door de mazen van mijn algemene kennis.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Logo Groupon versus nieuw logo Groen

Het is niet steeds eenvoudig om een nieuw logo uit je mouw te schudden, vraag dat maar aan de jongens en meisjes van Gap . Groen lanceerde deze week haar nieuwe huisstijl en toegegeven, het logo lijkt toch verdacht veel op dat van Groupon en ook de baselines zouden verre verwanten kunnen zijn. Misschien moeten we het zien als een vorm van recycling? Wie de vijf verschillen - ik vrees dat we zelfs niet zo ver gaan geraken - kan opsommen wint alvast een groene fluostift. Het kan ook een appelblauwzeegroen exemplaar worden, dat valt nog te Besien! Update : Blijkbaar is er nog een opvallende gelijkenis tussen het logo van Groen en dat van Armoede is een Onrecht. En daarmee is de code volledig gekraakt hoe het logo van Groen werd in elkaar geknutseld. Laat ons hopen dat ze er niet al te veel voor betaald hebben. Update 2 : Ondertussen is uitgelekt dat reclamebureau Salvo.be - dat instond voor de creatie - werd uitbetaald in bloemkolen, wortels en nestkastjes. Daarmee wordt he...

Rise of the Planet of the Apes: gehaaide plagiaat?

Het zal je maar overkomen om heel je leven in een kooi door te brengen. Geen gouden kooi, maar eentje met ijzeren staven en in plaats van een Perzisch tapijt een prikkend bedje van stro. Voor veel testdieren is dat hun toekomstbeeld. Het vormt ook het decor van 'Rise of the Planet of the Apes' [ Trailer ]. Ik kan me eigenlijk nog weinig herinneren van de originele 'Planet of the Apes' films die Hollywood op ons heeft afgevuurd, buiten de legendarische Vrijheidsbeeld-scène , ludiek overgedaan door The Simpsons . Het uitgangspunt van deze nieuwe apenfilm is de zoektocht naar het wondermiddel tegen Alzheimer. De proefkonijnen van dienst om dit middel te testen zijn - hoe kan u het toch zo goed raden - een stel apen. Het enige nadeel van dit wondermiddel is dat het de apen slimmer maakt. Vervang de apen door haaien en het stro door water en u krijgt direct het scenario van Deep Blue Sea . De paralellen zijn immers frapant: opgesloten dieren, de zoektocht naar het ultieme ...

Relnichtenpoeder in Komen Eten

Toen God de Vader op de 8e dag het kijkkastje schiep, stak hij er naast de afstandsbediening ook de opdracht bij dat het ding op een zinvolle manier zou worden gevuld. Blijkbaar is dat laatste gegeven doorheen de geschiedenis verloren gegaan en drukt ondergetekende nog maar sporadisch de aanzetknop van de televisie in. Blijkbaar ben ik niet de enige want in de Verenigde Staten zitten de televisiestations met de handen in haren door een ongeziene daling in de kijkcijfers. Deze week heb ik mezelf echter nog eens overhaald om naar het VT4-programma 'Komen Eten' te kijken. Ik had gedacht dat we met Lesey-Ann Poppe, het meest hersenloze neukpopje dat mijn beeldscherm ooit heeft gesierd, alles hadden gehad, maar blijkbaar niet. God de vader had precies nog wat roze relnichtenpoeder over en schiep Glenn. Daar waar holebi's al jaren vechten tegen vooroordelen en negatieve beeldvorming, vormde deze adoptiezoon van Jimmy B juist de überrelnicht die zijn handjes nog meer laat wa...