Doorgaan naar hoofdcontent

Expoliciously now

Het is weer komkommertijd in België en dan worden weer evenementen uit lang vervlogen tijden van onder het stof gehaald. De nostalgische sfeer van weleer waar we deze week worden in ondergedompeld luistert naar de weinig bliste naam Expo 58. "Een exp(l)osie van oude filmpjes van het atomium en jodelende kwelduivels als Jo Leemans" zo kan ik de reportages samenvatten. Hebben we dan zo weinig hedendaagse topevenementen dat we steevast moeten teruggrijpen naar het verleden?

Deze redenering kan trouwens doorgetrokken worden naar het muzikale domein. De jaren 90 zijn heter dan heet en onze trommelvliezen zullen het geweten hebben. Radio Donna besteedde zelfs een hele week aan de terugkeer van de beats van 2 Fabiola, Dr. Alban, Culture Beat en aanverwanten. De hedendaagse muziek wordt afgeschilderd als brol in vergelijking met de gouden noten van toen. Een derde nostalgisch teruggrijpen naar vroeger zijn de televisieseries van weleer. Het woord 'parafix' doet de nostalgische pupillen van menig leeftijdsgenoot opensperren. Zenders als VTM en VRT gooien alles vandaag de dag uit hun archiefkasten rechtstreeks op de markt. Series als Merlina worden gesmaakt alsof de honger uit Somalië is komen overwaaien naar hier. Afgelopen zaterdag heb ik me ook bezondigd door de dvd-reeks te kopen van "Murder She wrote". Dat was nog eens een serie! Misdaadauteur Jessica Fletscher, hoofdpersonage van de reeks, kon elke moord oplossen door gewoon haar verstand te gebruiken. Geen CSI-toestanden voor deze harde tante.

Er zijn waarschijnlijk nog domeinen waarbij er teruggegrepen wordt naar het verleden: de middeleeuwse techniek om bloedzuigers te hanteren kent een revival (voornamelijk onder hollywoodsterren), blockbusters van vroeger worden meer en meer herkauwd alsof de inspiratie verdamd is door de opwarming van de aarde, op de catwalk paraderen uitgemergelde scharminkels met retro-kledij, enzovoorts. Op zich is er niks mis met teruggrijpen naar vroeger, maar laten we de toekomst toch ook niet uit het oog verliezen. Soms vraag ik me trouwens af hoe de toekomst er uit zal zien en of men dan ook teruggrijpt naar het begin van dit millennium. Waarschijnlijk zitten we dan in een ander digitaal tijdperk en zijn blogs als deze totaal achterhaalde communicatievormen. Indien u een lezer bent van de toekomst ... Is het nu beter dan vroeger? Indien het niet zo is ben ik blij dat ik in het verleden leef en niet in de toekomst. Een doordenkertje waar zelfs Jessica Fletscher haar vingers van zou aflikken.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Logo Groupon versus nieuw logo Groen

Het is niet steeds eenvoudig om een nieuw logo uit je mouw te schudden, vraag dat maar aan de jongens en meisjes van Gap . Groen lanceerde deze week haar nieuwe huisstijl en toegegeven, het logo lijkt toch verdacht veel op dat van Groupon en ook de baselines zouden verre verwanten kunnen zijn. Misschien moeten we het zien als een vorm van recycling? Wie de vijf verschillen - ik vrees dat we zelfs niet zo ver gaan geraken - kan opsommen wint alvast een groene fluostift. Het kan ook een appelblauwzeegroen exemplaar worden, dat valt nog te Besien! Update : Blijkbaar is er nog een opvallende gelijkenis tussen het logo van Groen en dat van Armoede is een Onrecht. En daarmee is de code volledig gekraakt hoe het logo van Groen werd in elkaar geknutseld. Laat ons hopen dat ze er niet al te veel voor betaald hebben. Update 2 : Ondertussen is uitgelekt dat reclamebureau Salvo.be - dat instond voor de creatie - werd uitbetaald in bloemkolen, wortels en nestkastjes. Daarmee wordt he...

Rise of the Planet of the Apes: gehaaide plagiaat?

Het zal je maar overkomen om heel je leven in een kooi door te brengen. Geen gouden kooi, maar eentje met ijzeren staven en in plaats van een Perzisch tapijt een prikkend bedje van stro. Voor veel testdieren is dat hun toekomstbeeld. Het vormt ook het decor van 'Rise of the Planet of the Apes' [ Trailer ]. Ik kan me eigenlijk nog weinig herinneren van de originele 'Planet of the Apes' films die Hollywood op ons heeft afgevuurd, buiten de legendarische Vrijheidsbeeld-scène , ludiek overgedaan door The Simpsons . Het uitgangspunt van deze nieuwe apenfilm is de zoektocht naar het wondermiddel tegen Alzheimer. De proefkonijnen van dienst om dit middel te testen zijn - hoe kan u het toch zo goed raden - een stel apen. Het enige nadeel van dit wondermiddel is dat het de apen slimmer maakt. Vervang de apen door haaien en het stro door water en u krijgt direct het scenario van Deep Blue Sea . De paralellen zijn immers frapant: opgesloten dieren, de zoektocht naar het ultieme ...

Relnichtenpoeder in Komen Eten

Toen God de Vader op de 8e dag het kijkkastje schiep, stak hij er naast de afstandsbediening ook de opdracht bij dat het ding op een zinvolle manier zou worden gevuld. Blijkbaar is dat laatste gegeven doorheen de geschiedenis verloren gegaan en drukt ondergetekende nog maar sporadisch de aanzetknop van de televisie in. Blijkbaar ben ik niet de enige want in de Verenigde Staten zitten de televisiestations met de handen in haren door een ongeziene daling in de kijkcijfers. Deze week heb ik mezelf echter nog eens overhaald om naar het VT4-programma 'Komen Eten' te kijken. Ik had gedacht dat we met Lesey-Ann Poppe, het meest hersenloze neukpopje dat mijn beeldscherm ooit heeft gesierd, alles hadden gehad, maar blijkbaar niet. God de vader had precies nog wat roze relnichtenpoeder over en schiep Glenn. Daar waar holebi's al jaren vechten tegen vooroordelen en negatieve beeldvorming, vormde deze adoptiezoon van Jimmy B juist de überrelnicht die zijn handjes nog meer laat wa...